Zaterdag 29 juni Zellingen-Erlabrunn-Wurzburg-Randeracker-Eibelsstad -Sommerhoussen- Ochenfurt-Frickenhausen 40 km

Als ik om half vijf wakker wordt begint het net te regenen, dus omdraaien nog maar een keer. Het is zeven uur en het lijkt droog te worden maar het ziet er niet rooskleurig uit. Dan eerst mijn poezelige voetjes verzorgen en ontbijten. Half negen ga ik van start, de tent drijfnat in de tas, niet echt prettig maar het is niet anders. Ik zet mijn voetjes richting Wurzburg, dit trajekt is 17 kilometer. Als ik de vogels weer hoor fluiten en zingen komt de energie bij mij naar boven. Bij Erlabrunn wordt het wat somberder, er vallen wat spatjes regen uit de lucht. Nog geen kilometer verder moet ik toch het regenpak aan en mijn wheelie afdekken. Om het op z'n Hollands te zeggen "Het pist van de lucht". Maar deze pelgrim laat zich niet kennen. Even bij de bakker wat broodjes kopen en koffie drinken. In Wurzburg loop ik richting de camping die midden in de stad is. Helaas pech voor mij, op het bord staat te lezen: "Nur fur kanu". De jeugdherberg is vier kilometer terug en zes kilometer verder is de volgende camping volgens mijn kaart. Maar als ik daar aankom staat op het bord "Nur fur wassersport". Nou daar sta ik dan nog steeds in de regen. Over tien kilometer is ook een camping, alleen daar kan ik niet komen of ik moet over de snelweg lopen. Dat risico vind ik te groot. Dan de tanden even op elkaar en nog zeven kilometer doorlopen. Uiteindelijk kom ik om 18.00 uur aan op een camping. Als het regent zal bijna niemand een praatje maken, ook dat begrijp ik wel. Men gaat niet voor z'n plezier een praatje maken in de regen omdat er hier toevallig een pelgrim loopt. Zo nu eerst de tent nog even repareren en dan maar vroeg naar bed.

Zondag 30 juni Frickenhausen Rustdag

Zo heerlijk uitgeslapen na de vermoeiende dag van gisteren. Eerst een lekker ontbijt met een lekker gekookt eitje en een fruitje toe. Bij de receptie vraag ik of er nog een wandelkaart is richting Nurenberg. Die krijg ik, met de namen van een aantal campings erbij. Daarna ben ik het dorp in geweest en heb ik wat rondgekeken. Het valt me op dat hier in dit dorpje vier kerken staan, een gelovig volkje denk ik. In een van die kerken ben ik naar binnen gegaan. Toch nog op zondag naar de kerk. Aan de binnenkant is het een mooie kerk niet te veel pracht en praal. Het is alleen erg jammer dat het enige glas in lood raam dat er is verscholen is achter het altaar met al zijn beelden tot heel hoog. Deze kerk stamt uit 1784. Als ik verder door de hoofdstraat kuier staat er een oud raadhuis. Het is een mooi karakteristiek gebouw, wat men aan het restaureren is. Het vooraanzicht is bijzonder mooi, althans dat vind ik. Half uit de gevel kom een toren met diverse beelden. Zoals bijvoorbeeld een hangend skelet. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het rechtspreken in vroeger tijden. Boven in de toren zijn twee wijzerplaten. Een wijzerplaat met Romijnse cijfers en een met gewone cijfers van 1 tot en met 24. Verder een grote trap van natuursteen met de nodige versierselen erop. Tegenwoordig wordt het gebouw gebruikt als theater en museum.

Vrijdag 28 juni Zimmern-Birkenfeld-Zellingen 24 km

Om vier uur geeft een haan een concert, daarna hoor ik ook andere vogels het hoogste lied zingen, heerlijk dat wel, maar erg vroeg. Goederentreinen die aan de overkant rijden, gaan de hele nacht door, net als de scheepvaart. Vandaag laat ik een grote lus links liggen, ik ga deze keer recht uit. Dat wil zeggen dat ik eerst twee kilometer terug loop om vervolgens 22 kilometer vooruit te gaan. Op deze route liggen nog wel enkele bulten op mijn pad. Na het beklimmen van enkele van deze bulten  ben ik op ongeveer 350 meter. Eigenlijk zou dat moeiteloos moeten gaan, maar toch is het vermoeiend. Het tempo zakt behoorlijk, de vijf kilometer per uur haal ik hier niet. Soms is de ondergrond asfalt, maar heel vaak los grind en dan is het grind glijden weer begonnen. Zeker als ik naar beneden ga, moet ik goed uit kijken, anders leg ik zo op m'n mik. De voetjes goed neerzetten en de kar in bedwang houden, dat is alles wat ik moet doen. Een paar kilometer voor Billinhoussen loop ik eigenlijk 100 meter verkeerd. Ik vraag de weg aan een man, die mij door het land stuurt. Je schoenen worden wel nat zegt de man. Oh zeg ik die drogen wel weer, Het gras is nogal hoog dus mijn broek wordt ook nat. Daarna loop ik door het bos waar de nodige klimmetjes zijn. Het is muisstil in het bos, Ik hoor alleen de vogels fluiten. Opeens sprint er een hert weg, roetsj en weg is ie. Die laat zich niet zo gauw zien. Er stroomt een waterloopje langs het pad waarin af en toe watervallen te zien zijn, dat is zo mooi. Het glasheldere water dat over de keien stroomt, Dat is zo rustgevend. Daar kan ik tijden naar kijken. Zo nog 'n paar kilometer dan ben ik er, maar ik krijg nog zo een lekker klimmetje naar de 319 meter. Ik troost me maar met de gedachte: 'wat ik omhoog ga moet ik ook weer naar beneden'. Tenslotte ligt de camping aan de rivier. Op de camping aangekomen is de receptie dicht tot twee uur .Anderhalf uur wachten dan maar. Eerst heb ik een broodje gegeten en even een klein slaapje. Het wordt koud en het begint te regenen, dus de windstopper aan. Jas aan en nog krijg ik het koud. Om twee uur mag ik mijn tent neerzetten, het is intussen droog geworden en lekker zonnig.

Woensdag 26 juni Fechenbach-Stadtprozelten-Faulbach-Hasloch-Wertheim-Bettingen. 28 km

De wereldvolière is weer open
Vogels kwetteren en fluiten er lustig op los
Een pelgrim is weer gaan lopen
Laat af en toe een traan
De pelgrim moet toch verder
Soms is het erg zwaar
Al laat hij zich niet kennen
Een pelgrim lijkt altijd onderweg
Het is verslavend vertelt hij zichzelf
Eenmaal thuis gekomen
Wordt hij omarmt door zijn vrouw
Zijn kinderen en kleinkinderen
Zo lang van huis geweest
Dat is wat een pelgrim mist

Het is droog en een klein beetje zonnig met een briesje wind, maar de windstopper moet  wel aan want fris is het wel. Als ik de straten door loop komt de geur van brood me tegemoet, een heerlijke geur. De vogels fluiten en kwetteren dat het een lieve lust is. Langs de korenvelden staan heel veel bijenkasten en een zwerm bijen vliegt hier in het rond. Een merel trekt een grote worm uit de grond en zit er genoegelijk van te smikkelen. 't Is dat ik net mijn ontbijt heb gehad, maar anders!!!!! Het water in de Main is wat onstuimig, komt waarschijnlijk door de regen van gistermiddag. Soms denk ik dat ik de broek kan inkorten maar dan word het weer kouder en komt er meer wind en dan wordt het toch weer frisser. Een paar kilometer voor Kreutzwertheim  houd een man mij staande en vraagt waar ik naar toe ga enz. enz. Van af dit punt maakt de rivier een lus van ongeveer tien kilometer. De man zegt je kunt ook dwars oversteken dan is het maar vier kilometer. Ik vraag de man of er een veerpont vaart, nee zegt de man. Dan moet ik zeker zwemmend naar de overkant. Ik heb de lus maar gemaakt. Verder kom ik weinig mensen tegen onderweg, een enkele fietser ook allemaal met de jas aan. Bij Wertheim steek ik de rivier over en loop ik zes kilometer op het fietspad grenzend aan de provinciale weg. Het geraas, gejakker en gejaag en het lawaai van het verkeer verveelt heel snel. Als ik bij de camping aan kom om tien voor een is de receptie gesloten, van half een tot twee uur pauze, nou wachten dan maar. Om twee uur begint het feest, de ene na de andere Nederlander komt binnen rollen. Sommigen terug van vakantie anderen op weg. De meeste chauffeurs parkeren hun voertuig alsof ze nooit anders gedaan hebben. Sommigen zijn zo aan het klunzen dat het een klucht is om naar te kijken. De vrouwen geven aanwijzingen, Ho. Nee.Vooruit.

Donderdag 27 juni Bettingen-Homberg-Lengfurt-Marktheidenfeld-Zimmern 20 km

De wereld volière is weer open
Vogels kwetteren en fluiten er lustig op los
Een pelgrim is gaan lopen
Laat af en toe een traan
Maar de pelgrim moet toch verder
Soms is het erg zwaar
Al laat hij zich niet kennen
Een pelgrim is altijd onderweg
Het is verslavend vertelt hij zichzelf
Eenmaal thuis gekomen
Wordt hij omarmt door zijn vrouw
Zijn kinderen en kleinkinderen
Zo lang van huis geweest
Dat is wat een pelgrim mist


Gisteravond vraagt een man aan mij of ik niet jaloers ben op al die mensen met caravans en de luxe ervan. Nou nee zeg ik, al komen ze met de mooiste en de duurste caravans aan, ik ben tevreden met mijn tentje. De meeste kunnen nog geen dag zonder tv. Ik zie hier mensen een paar uur bezig zijn om de antenne goed te krijgen. Daar heb ik geen last van. De man was het er niet helemaal mee eens. Maar dat hoeft ook niet. Als ik opsta uit mijn tentje gaan er al een aantal caravanbewoners de boel achter de auto installeren. Ik pak mijn spullen in en vertrek richting Zimmern. Als ik in Marktheidenfeld aankom ga ik op zoek naar een winkel waar ze fiberglas stokken verkopen. Een aantal van mijn  stokken is namelijk alweer stuk en plakken met plakband houdt wel even maar niet zo erg lang. Ik vraag even aan een man waar ik een winkel kan vinden die deze stokken verkoopt. Hij verwijst mij naar een hele grote bouwmarkt een soort superwinkel met vier etages. Uiteraard moet ik op de vierde etage zijn en er is geen lift. Trappen lopen dus. Hier hebben ze wel fiberglas stokken maar niet de maat die ik moet hebben, allemaal dikker. De dunste heb ik maar gekocht. Nu moet ik ze straks op de camping eerst op maat zagen en die spullen heb ik niet bij me. In de bouwmarkt heb ik wat gereedschap gekocht zoals een ijzerzaag een tang en een klein hamertje. De boodschappen gedaan en op naar de camping. Die is over vijf kilometer in Zimmern. Na aanmelding word mij een plaats aangewezen. Het regent nog wel een beetje, net als onderweg. De eigenaar droogt een stoel af en zet die onder een afdak, dan kan je daar gaan zitten als het regent. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Hier kan ik mooi mijn fiberglas stokken op maat zagen. Ik heb alleen de achterkant vernieuwd, de stokken die nog goed zijn kan ik altijd nog aan de voorkant gebruiken. Dit doe ik omdat de voorkant een kleinere boog heeft. Er moeten er nog wel paar worden vervangen. Zo hoop ik de eindstreep te halen, en anders wordt het improviseren. Het is hier bewolkt en af en toe regent het.

Dinsdag 25 juni Worth-Klingenberg-Großheubach-Mittelberg-Freuberg-Fechenbach 28 km

Vannacht werd ik wakker van boten die met stampende motoren door de Main varen. Eerst dacht ik dat mijn tent in de weg stond omdat de grond zo trilde van die stampende motoren, maar gelukkig mijn tent blijft staan. Mijn wekker gaat om kwart voor vijf en als ik mijn luiken open en mijn oren te luisteren leg word ik niet vrolijk. Het giet namelijk van de regen, tien minuten later is het droog. Nou dan ga ik mijn slaapzak inpakken, voetjes verzorgen enz. Maar  o jee, het regent weer en niet zo zachtjes ook, nog even wachten. Een uur later, nog niet droog. Ik ben maar weer gaan slapen op de harde ondergrond, en even voor acht uur word ik wakker en is het bijna droog. Mijn spullen op het terras onder een partytent gelegd en mijn tent maar nat inpakken.Om kwart voor negen ga ik aan de wandel, nog wel bewolkt en af en toe een spatje regen. Het is warm ik denk 20 graden maar wel lekker wandelweer met een beetje wind. Sommige mensen kijken naar me als of ze water zien branden. Als ze me zien aan komen lopen, blijven de mensen wachten tot ik voorbij ben. Raar hèeen man met aanhangwagen. Tussen Großheubach en Miltenberg staan op een kruispunt en man en een vrouw, ik loop er langs en groet deze mensen. Dan word ik geroepen. Wat een leuk wagentje is dat zegt de vrouw. Waar gaat u naar toe? Ik ben onderweg naar Praag, zeg ik. Oh wat leuk, daar komen wij net vandaan. Als je daar bent moet je een of ander soort bier drinken, het merk ben ik na twee minuten alweer vergeten. Braadworst met uien en brood is daar de gewoonte zegt ze en erg lekker. Ik zei dat ik dat probeer te onthouden. En waar gaan jullie naar toe? vraag ik. Naar Frankfurt am Main. Oh daar kom ik net vandaan. De vrouw wil met mij op de foto, het gaat niet om mij maar om mijn kar, want zo fotogeniek ben ik nou ook weer niet. Bij Burgstadt nog even wat voorraad inslaan. Hier kan ik de broek inkorten want waarempel de zon doet een poging om door te breken. Soms loop ik aan de Main waar het met de scheepvaart erg druk is. Aan de andere kant zie ik  met regelmaat oude kastelen of burchten en heel soms een klooster boven op een berg. Die kloosters kun  je soms nauwelijks zien, vaak verscholen tussen de bomen. Heel veel vinken, duiven en wat patrijzen vliegen hier en zwaluwen scheren over het water. Bij Freuberg wandel ik eerst door de stadspoort waarna ik over een hele mooie bogenbrug ga. Nu nog vijf kilometer te gaan. Op vier kilometer voor de camping begint het ontzettend hard te regenen. Snel trek ik de kar het bos in en dek de kar af met een plastic poncho en zelf trek ik mijn regenpak aan. Zo en nu op naar de camping door de stromende regen. Als ik bij de camping kom is er niemand aanwezig. Een oude dame komt net aanlopen. Och zegt ze maandag en dinsdag is een rustdag maar zet je tent maar neer hoor. Ben ik net mijn tent aan het uitpakken komt de eigenaar aan. Ik zei dat ik voor een nacht hier wil staan. Dat is goed en als het regent mag je onder de voortent van die caravan zitten, er staan stoelen en een tafel. Volgens de man wordt het morgen beter weer.

Maandag 24 juni Mainaschaft-Stockstadt-Niedernberg-Großwallstadt-Obernburg-Worth. 28 km

Het valt mee wat er aan tenten is bijgekomen, twee maar. Het is goed weer om te wandelen, een beetje bewolkt en een klein beetje wind. Bij de bakker om half zeven wat broodjes halen. Ik vind het wel prettig dat die al zo vroeg open zijn. Als ik deze plaats verlaat moet ik over een spoorbrug om op de goeie weg te komen. Althans mijn weg. Ik wijk af van de route op mijn kaart want dat scheelt zeker vijf kilometer omlopen, de pas afsnijden dus. Zo loop ik van Stockstadt naar Niedernberg, eerst door de stad en dan door de korenvelden en een stukje bos. Door de korenvelden en het bos lopen is heerlijk stil, geen geraas van het verkeer. Hier loop ik langs een stroompje met kleine watervallen waar de vogel laag boven vliegen en tegelijk wat insekten vangen.Dat is een prachtig gezicht hoe behendig zij dat doen.Heerlijk dat kabbelen van het water en het ruisen van de wind door de bomen. Bij een gemaaid stuk grasland loopt in sneltreinvaart een fazantenhaan, wat een mooie kleuren hebben zij Tussen Großwallstadt en Obernburg zijn twee traktors de berm aan het maaien. Een van de twee is waarschijnlijk te schuin in de berm gegaan en is gekanteld. De chauffeur kan nu de onderkant van zijn machine schoon maken en kan hij beter bij de vetnippels om te smeren.Alleen denk ik dat dat niet de bedoeling is. Bijna dacht ik dat ik bij de camping was. Als ik aan iemand op de fie3ts vraag waar de camping is zegt die persoon hier is helemaal geen camping. Oh ja vijf jaar geleden was hier een kilometer verder een camping. Omdat hier een nieuwe weg is aangelegd is de camping weg. In Worth is een leuke camping zegt de persoon, dat is vijf kilometer verder. Grommel de grommel,nou dan loop ik nog maar 'n uurtje. Als ik bij de camping kom en aanmeld mag ik eerst mijn tent neerzetten, dat was maar goed ook want net dat ik klaar was begon het te regenen. Daarna ga ik alvast betalen. Wilt u ook douchen vraagt de jonge dame, ja zeg ik. Dat is dan een euro extra, mag je net zolang douchen als je maar wilt.

Zondag 23 juni Kahl a Mainz- Karlstein a M- Kleinostheim-Mainaschaft 16 km

Na het telefonisch contact met Marian gisteravond heb ik nog even het jonge stel bedankt voor de braadworst met sla. Zo hebben we nog een uurtje bij elkaar gezeten met een borrel en de B.B aan voor de warmte. Als het begint te regenen kruip ik in mijn tent doe de luiken dicht.Vanavond heb ik erg veel huisdieren , waar ik niet zo gecharmeerd van ben, hel veel mieren. Dus eerst maar wat verwijderen en dan slapen. Om zes uur word ik wakker, dat is een mooie tijd omdat mijn trajekt ongeveer 15 km is. Even bij de receptie langs om mijn dure douchekaart te verzilveren. Als de buit binnen is verlaat ik de camping en wandel ik in een rustig tempo richting Karlstein am Main. Het is nog erg rustig, het gezang en gekwetter van de vogels hoor ik en het kabbelend water van rivier de Main Nog een paar boten zie ik voorbij komen met stampende motoren. Een enkele keer4 hoor ik ze al in de verte aankomen. Van Karlstein am Main naar Kleinostheim wandel ik over het fietspad door de korenvelden.Nog even  het dan kan dat oom gemaaid worden, het begint al aardig geel te zien. Halverwege het fietspad ga ik mijn broek inkorten, het zonnetje begint door te breken al gaat het wel wat moeizaam. Het is wel heel goed wandelweer, niet zo warm als afgelopen week. Als ik op de camping kom heb ik een heel veld voor mij zelf, maar het is nog vroeg. Er kunnen vanmiddag laat zomaar zes of zeven tenten bij komen, net als de afgelopen dagen.

Zaterdag, 22 juni 2013. Bürgel, Müllheim, Steinheim, Kahl am Main. 25 km

Om half zeven sta ik klaar voor vertrek, maar kan alleen niet van de camping af. Even kijken of er ergens een gat in het hek zit, maar nee hoor, niets. Dan zie ik het hek bij de poort, dat iets omlaag is gedrukt. Daar loop ik heen en til mijn Wheelie en rugzak over het hek. Zo, nu kan ik wel weg. Voor vandaag heb ik niet zo'n lange route bedacht. Een stuk van 12 km. Tussen Steinheim en Hannau zijn drie campings volgens mijn kaart. Als ik bij de eerste camping aankom, staan er alleen vakantiehuisjes. De overige twee zijn nog druk bezig om de waterschade te herstellen. Het ziet er trouwens ook niet erg aantrekkelijk uit. Nu moet ik voor de volgende camping 10 km doorlopen. Nou, dat doe ik dan maar. Bij Heinzburg vraag ik aan iemand waar het veerpont is. O, zegt hij, die vaart al een paar jaar niet meer. Ik vertelde dat ik naar de camping wilde. U kunt hier over de sluis, zei de meneer. Dat heb ik gedaan. Bij de camping aangekomen, mag ik er niet op. Vol, zegt de man van achter zijn bureau. Dit is alleen voor mensen met een boot. Ik kan u helaas niet toelaten. De man verwijst me naar een camping 3 km verderop. Daar sta ik nu op een hele grote camping. Voor ik bij de tentenplaats ben, moet ik nog 500 m lopen. De laatste paar dagen heb ik mij een ongeluk gekrabt. Ik ben lek gestoken door de muggen langs de Rijn, tijdens het helpen opbouwen van een voortent. Ik heb de mensen aangeboden om te helpen. Naast mij staan 2 jonge mensen, die aan het barbecuen zijn. Zij vragen aan mij of ik een braadworst lust, want zij hebben er teveel. Nou lekker, zeg ik, maar ik had eigenlijk al gegeten. Even later komen zij aan met een braadworst op een wegwerp bordje en wat sla erbij. Het heeft vanmiddag een beetje geregend. Het is ongeveer 20 graden.

Vrijdag 21 juni Mainz-Hochheim am Mainz-Florsheim a M- Eddersheim-Frankfurt a M-Offenbach- Burgel 40 km

Om zeven uur worden mijn spullen in de bus geladen en vertrekken we naar Hochheim a M- Ik krijg brood mee voor onderweg gekookte eieren, fruit en koekjes dan denk je nog een keer aan ons zegt Petra. Wat een warme mensen, heel bezorgt en heel behulpzaam. Hier krijg ik heel veel energie van. Intussen zijn we aangekomen bij de Gustavbrug in Hochheim. De kar wordt uitgeladen en ik bind de rugzak er op. Nu het moment van afscheid nemen, dat blijkt toch wel moeilijk voor Petra. Met wat traantjes in haar ogen krijg ik een zoen en een dikke knuffel van haar. Denk je goed om je zelf zegt ze tegen mij, dat zal ik doen zeg ik. Ook Michael moest een traantje weg pinken zag ik uit mijn ooghoek. Ook van Michael krijg ik een knuffel. Wat zijn dit lieve mensen met veel humor. Zelf ben ik sprakeloos. Nog een keer de hand schudden en dan maar weer aan de wandel. Ik draai me nog een keer om en steek hoog mijn hand op. Nu loop ik langs de Main. Door het slechte weer van gisteravond liggen er overal afgebroken takken op en langs de weg.Vanmorgen op het nieuws had men het er al over dat in Mainz diverse bomen waren omgewaaid. Van het slechte weer heb ik niets gehoord, ik lag lekker te slapen. In Eddersheim heb ik koffie gedronken, het café was nog niet open maar ik krijg toch koffie.Het water in de rivier ziet erg troebel wat door de kleine stroompjes die in de rivier uitmonden komt.Deze stroompjes nemen heel veel modder mee maar ook grotere keien. Hier en daar staan nog flinke plassen water op het fietspad. Als ik bij Frankfurt am Main loop kijk ik naar heel veel futuristische gebouwen ook dat heb wel weer zijn charme.Verder kilometers industrie. Ik loop en ik loop maar geen camping of jeugdherberg te bekennen. De laatste tien km wilde ik wel met de bus, dat lukte helaas niet omdat ik langs de rivier loop en er alleen maar trappen naar boven gaan. Ik loop door tot Bürgel waar ik uiteindelijk een camping op loop. Douchen, eten, piesen en naar bed. Ik had geen fut meer om mijn verhaal te schijven.

Donderdag 20 juni Mainz Snipperdag

Om kwart voor vijf gaat mijn telefoonwekker die ik was vergeten uit te zetten. Dus nog maar een keer omdraaien maar om half zeven ben ik wakker. Dan nu eerst mijn verhaal naar Marian per email sturen.Als ik beneden kom zitten Petra en Michael aan tafel op me te wachten. De tafel is gedekt met lekkere broodjes en andere lekkere dingen.Na het ontbijt gaan Michel en ik de stad in met de tram. Eerst even naar een ADAC kantoor om kaarten te halen maar die verwijzen ons naar de boekhandel. Daar vinden wij een fiets en wandelroute langs de Mainz.Vervolgens gaan we naar een museum over de boekdrukkunst. hier zijn we ongeveer twee uur geweest. Dit is heel interressant, je ziet hier heel gedetailleerd hoe de boekdrukkunst is ontstaan. Het begint met het stenen tijdperk en langzamerhand de beginselen van het papier. Degene die het papier heeft uitgevonden is een Chinees genaamd Tjai Lung. Dit was de chef van de wapensmederij van het Chinese keizerrijk. Hij zag hoe kinderen kersenpitten fijn maakte en als je daar dan weer water bij doet krijg je een papje. Door dit in een grote bak te doen en op te scheppen met een soort zeef en op vilt te drukken ontstaat een blad papier. En zo gaat dat later verder met de papyrusplant waar perkament van werd gemaakt. Voor het bedienen van de oude machines die hier staan zoals persen heb je heel veel kracht nodig. Deze machines zijn al een kunstwerk op zich, een mooie vormgeving en veel sierwerk er op gemaakt. Tegenwoordig is alles strak en vormeloos ze zijn alleen functioneel. Het boekbinden was ook een kunst. Hier zie ik diverse mallen van hout waar binddraad van dun tot dik en van grof tot heel fijn in gelegd is. Het eerste gedrukte boek is gemaakt in een tijdsbestek van drie jaar. Het uitvinden van de bewegende letter was een hele grote stap vooruit. Langzaam maar zeker verandert de techniek van grote typemachines die letters in lood slaan, tot de machines van de tegenwoordige tijd. Dit is echt een belevenis. Daarna hebben wij wat gegeten bij de visboer en dan op naar huis. Zo nu eerst mijn tentstokken even repareren. Michael heeft nog ouwe fiberstokken die ik mag hebben, die hebben wij op maat gemaakt en weer bevestigd. Daarna nog even de foto's op een cd branden en naar huis sturen. Michael heeft mij nog uitgelegd hoe ik wel op de weblog kan komen. Dan is het tijd om te eten, een heerlijke maaltijd met asperges. Vanavond nog een borrel toe buiten op het terras tot het begint te regenen. Om elf uur leg ik op bed.

Woensdag 19 juni Heidenfarht-Budenheim-Mainz 23 km

Om kwart voor vijf gaat mijn wekker dat is vroeg. Gisteravond ging ik pas om half een naar bed omdat het zo warm was. Langzaam kom ik op gang. Rond zes uur komen er nog meer mensen uit de tenten te voorschijn. We staan hier met zeven tenten bij elkaar op deze camping. Allemaal fietsers, ik ben de enige wandelaar. Uiteindelijk vertrek ik om zeven uur richting Mainz. De warmte komt snel opzetten en ik ben dus al heel snel doorweekt. In Budenheim zo'n zeven km verder ben ik eerst koffie gaan drinken. Dit doe ik omdat ik hoognodig naar de w c moet en ik kan hier langs de deze weg niet met de broek naar beneden zitten. Het is te druk en hier begint de bewoonde wereld. Al vroeg belt Marian om mij te feliciteren met mijn verjaardag en met een engelenstem begint ze te zingen. "Maak er een mooie dag van"  zegt ze, "dat doe ik" beloofde ik haar. Dan opeens een wegomleiding   i.v m  bouwwerkzaamheden. Hier mag ik van het asfalt af en ga ik naar een bospad. Het is  wel wat verhard met gebroken grind. Dit is wat hobbelig, maar er staat geen water op. Op het bord staat Mainz nog twee km, na deze twee km staat een bord "centrum  zes km". Nu loop ik zes km over een industrieterrein, wat erg ongezellig is. Weinig tot geen groen, en heel veel verkeer. Na het industrieterrein kom ik in een parkje met een bankje en daar ga ik even rusten. Intussen heb ik diverse felicitaties gekregen via sms. Daarna tik ik het telefoon nummer in wat ik twee weken terug heb gekregen van Michel en Petra. Zij hebben mij uitgenodigd om bij hun te overnachten. De telefoon gaat over en aan de andere kant van de lijn hoor ik zeggen "Hallo herr Mulder". Het is de stem van Petra, en ze vraagt "waar ben je?". Ik vertel waar ik zit en Michael haalt mij op met zijn busje. Ik krijg een heel warm onthaal. "Als je al je kleren geeft kan dat in de wasmachine en dan trek je zolang maar kleren van Michael aan". Even douchen en heel rustig blijven zitten want het is hier zo warm. Zeker 35 graden. Vanavond eten we gamba's met knoflooksaus en een salade, erg lekker allemaal.TAls ik vertel dat ik vandaag jarig ben word ik door Petra en Michael gefeliciteerd. Vanmiddag hebben we nog even gekeken hoe het vervolg van de route wordt. Ik krijg een gedetailleerde kaart mee die zij niet meer gebruiken.

Dinsdag 18 juni 2013. Van Trechtinghausen, Bingen, Winkel, Heidenfahrt, 26 km

Als ik om 6 uur aan de wandel ga, zie ik een aantal hazen voor mij het land in huppelen. De jas en de windstopper kunnen uit blijven omdat het nu al 20 graden is. Na 7 km ga ik ook de broek inkorten om de benen wat lucht te geven. In ben nu al drijfnat, het vocht gutst over mijn lichaam. Veel drinken en wat zoute cashew noten eten. Het is een trieste boel langs de Rijn. Een keer loop ik op een fietspad dat naar de Rijn gaat. Er komt een fietser achter mij aan die zegt dat ik niet verder kan. Over 500 m is het hoog water, dat is een paar km voor Winkel. Inderdaad, het water staat hier nog tussen de bomen. Dit is net een stukje dat lager ligt. In Winkel wil ik met de veerpont naar de overkant. Maar daar is geen camping. De campings zijn allemaal aan deze kant zegt een man. Over 6 km, in Heidenfahrt, is een camping. Langzamerhand wordt het steeds warmer. Nu loop ik tussen een dijk en  het land waar het graan een meter hoog staat. Langs de dijken liggen op diverse plaatsen nog zandzakken. De hitte lijkt wel 40 graden, er zit geen droge draad meer aan mijn lijf. Mijn zwarte hemd slaat helemaal wit uit. Zelfs de vogels hoor ik niet meer. De aankomst in Heidelberg viel tegen, ik dacht dat ik er was maar de ingang van de camping is nog 1 km verder. Hier zijn ze net de caravans weer aan het neerzetten, de toiletten weer aan het installeren en de douches nog voor de avond en anders vanavond nog voor elkaar aan het maken. Mijn tent staat in de zon en zelf ga ik in de schaduw zitten. Ik help nog even mee om een caravan op de goede plaats te zetten. Ook de poten draai ik nog even uit. Daarna mag ik meerijden naar de winkel, die 4 km verder is en ook weer terug. 

Maandag 17 juni. Sankt Goar, Oberwesel, Kaub, Lorch, Trechtinghausen, 23 km

Lekker vroeg aan de wandel, dan ben ik misschien voor het aller heetst van de dag bij het volgende onderkomen. Als ik mijn kar om 6 uur aan het inpakken ben, komt er een dikke Mercedes aangereden, die het plaats nummer komt controleren. Ik wordt afgevinkt op een formulier. Zoiets heb ik nog niet eerder meegemaakt maar het is natuurlijk wel goed tegen zwart kampeerders. Ns 6 km loop ik langs een supermarkt in Oberwesel, dus eerst even wat inslaan. De Lorelei laat ik achter me. Daar is het wel een heel mooi stukje natuur, met zijn krappe bochten in de rivier. Druk is het met de scheepvaart. Olietankers, containerschepen etc. Containerschepen hebben vaak 4 duwboten ervoor om zoveel mogelijk mee te nemen. Het is een lust om te zien hoe ze door de bochten bij de Lorelei manouvreren. Bij Kaub staat nog altijd een gebouwtje in de Rijn. Meestal kan je er wel omheen lopen. Nu zie ik alleen het gebouw in het water staan. Zelfs de aanlegsteiger ligt nog half onder water. Bij Trechinghausen volg ik het bordje camping en moet ik omhoog. Een man achter me vraagt wat ik zoek. Een camping zeg ik. O, maar dan ging je net de goede kant op. Weiter am Rhein. Even later loop ik een camping op. Het is erg warm hier. Volgens mijn buren is het 33 graden vandaag. Dus ik zit lekker in de schaduw.

Zondag 16 juni 2013. Van Koblenz-Lützel via Lannstein, Rhens, Brey, Spay, Boppard, Sankt Goar, 44 km waarvan 20 km met de trein

Ik ben niet de enige die vroeg opstaat want als ik mijn tent afbreek komen er meer tentbewoners tevoorschijn. Mooi, om 7 uur gaat de bakker open. Ik moet natuurlijk wel goed lezen want de bakker gaat pas om 8 uur open. Nou dan loop ik wel door en ik denk dat ik er nog wel een aantal voorbij zal lopen. Ik moet toch nog even zoeken hoe ik uit Koblenz vandaan kom. Ik loop langs een futuristisch gebouw. Daar is een romantisch museum in gevestigd. Stroomopwaarts moet ik gaan. Ik moet niet langs de Moezel maar langs de Rijn. Nu loop ik richting Lannstein en het is al heel druk met fietsers en hardlopers om half 8. Er huppelt een eekhoorn over het pad en roetsj...weg is hij. Tussen Lannstein en Lenz is een streep op de muur om aan te geven hoe hoog het water in 1993 heeft gestaan. Als ik er onder ga staan, kan ik niet bij het pijl, hoe ik me ook uitrek. Het waterpeil van dit jaar komt ongeveer tot iets boven mijn middel. Dus het water kan nog veel hoger komen. Bij Brey komt er een schoepenrad boot voorbij varen. Dat is leuk. Als de een vlag van het schip gehesen is aan de wal, legt de boot aan, worden er passagiers aan boord gelaten en dan vaart hij weer verder. 5 km voor Boppard zijn ze nog heel druk bezig een camping water en moddervrij te maken. Deze camping is dan ook niet open. Als ik in Boppard aan kom vraag ik waar een camping is en dan word ik verwezen naar de camping van 5 km terug. Ik zeg: die staat nog onder water. Ja, dan is het Sant Goar waar de dichts bij zijnde camping is. Ok dat is dan nog 20 km maar dat doe ik niet. Ik loop naar het treinstation, koop een kaartje en reis met de trein naar Sankt Goar. Hier sta ik op een camping, waar ik 2 jaar geleden ook stond. Na ongeveer 1 uur komt er een man naar me toe en vraagt of ik Nederlander ben. Ja, zeg ik. Heb ik u net niet in Boppard, bij de trein gezien? Dat zou best kunnen zeg ik. Hoeveel km loopt u per dag? Normaal zo'n 25 km, maar dit was 44 km, daarom ben ik het laatste stuk maar met de trein gegaan. Het is vandaag een zware dag voor mij. Het lopen gaat niet zoals ik wil. Als ik ook maar een klimmetje moet maken, ben ik snel moe. Als je wilt, kan je bij ons eten zegt de man. Ik zal even aan mijn vrouw vragen hoe laat. Ok zeg ik, maar ik ga eerst even douchen en mijn kleren wassen. Even later komt de man zeggen dat om 6 uur het eten op tafel staat. Om 6 uur ga ik bij deze mensen aan tafel. Er wordt rosé ingeschonken en we eten bahmi met gebakken ei. Ik heb lekker zitten smikkelen. Tijdens het eten hebben wij het over de tocht naar Santiago de Compostela, die de man samen met zijn broer heeft gefietst in 2011. Ook deze man vond het een hele belevenis en wil ook nog eens naar Rome fietsen. Ik vertelde dat de Reitsma route een hele mooie route is. Ik bedankte de mensen voor het eten en ga terug naar mijn tent. Intussen zijn mijn kleren droog. 

Zaterdag 15 juni 2013. Van Bad Hoenningen via Rhanbrohl, Leutersdorf, Neuwied naar Koblez-Lützel. 35 km

Om half zes ben ik wakker maar omdat ik toch niet zo vroeg weg mag, doe ik lekker rustig aan. Om 8 uur sta ik bij de receptie om te betalen. Toen ik vertelde dat ik te voet op weg ga naar Praag, viel ze bijna  achterover van verbazing . Noch eine gute reise, zei ze tegen mij toen ik weg wilde lopen. De bakker staat hier nu voor de deur, dan gelijk mar wat brood kopen. Ze hoorde iets over de voetreis naar Praag en daarom hoefde ik de broodjes niet te betalen. Voorzichtig hé, zegt ze tegen mij. Dan vertrek ik alsnog om half 9 richting Neuwied over het fietspad. Het gras en het andere groen ziet erg modderig, soms wel tot zo'n 50 m vanaf de rivier oever. Hier en daar liggen nog takken en boomstronken op het pad, wat door het water op de kant is gespoeld. Het is nog heel rustig op de weg. Rond 10 uur komen er langzamerhand wat meer fietsers en langs de oever staat een enkele visser. Net voorbij Neuwied, steek ik de Rijn over via een spoorbrug. Als er een trein langskomt, is het een oorverdovend lawaai. Op deze brug passeren mij 3 treinen. De Rijn volg ik tot aan Koblenz-Lützel, waar een camping is. Hier komen de Moezel en de Rijn samen. Als ik aankom is het nog tot 3 uur pauze, nog een kwartiertje wachten dus. Het is hier een drukte van belang met al die campers en het is wachten op je beurt. Dan vraagt er iemand "wo ist dein Fahrrad?" "Die heb ik niet", zeg ik, "dit is mijn woonmobiel, ik ben te voet". Er wordt gelachen. De vragen barsten los en er komen steeds meer mensen bij. Een Tjechische dame wil met mij, en uiteraard de kar, op de foto. Haar man wil dat ook en zo worden er een paar foto's gemaakt. De receptie gaat open en ik schrijf mij in, betaal en vertrek naar het tenten veld.

Vrijdag 14 juni 2013. Van Dernau via Bad Neuenahr, Ahrweiler, Sinzig, Linz naar Bad Hoenningen, 30 km

Het is half zes, droog en de zon probeert door te breken. Eerst mijn poezelige voetjes preventief tapen en met voetencreme behandelen. Zo, de tent inpakken en aan de hobbel, het kan wel weer na 1 dag rust. Ik verlaat deze superschone camping Dernau. Nabij Bad Neuenahr staat een heel groot klooster dat gebruikt wordt als internaat. Het staat hoog op een berg. Als ik de Ahr blijf volgen, loop ik overal achterlangs, dus ik wandel door de stad evenredig met de rivier. Zo loop ik eerst door een stadspoort en kom daarna op een marktplein. Hier staan deiverse restaurants en cafés met grote terrassen. Alles is echter nog dicht als ik hier om 9 uur langs loop. Dan zoek ik de Ahr weer op en loop ik richting Sinzig. Na de regenval van gisteren is het waterpeil toch wel flink gestegen. Het water ziet ook niet zo helder maar modderig. Langs deze rivier, die steeds breder wordt, is het bijzonder mooi wandelen. Een hele mooie omgeving met op de achtergrond de bergen met bomen. Dan de rivier met zijn wisselende waterstroom en de oever waar ik op loop is mooi glooiend. Het is nog steeds mooi weer, maar de broek kort ik nog niet in omdat ik regelmatig in de schaduw van de bomen loop. Er fiets mij een man achterop en die begint een praatje, uiteraard over mijn tocht. Hij vertelt dat hij een boek heeft gelezen van een of andere komiek uit Nederland, die naar Santiago was gelopen. Toen vertelde ik dat ik ook een boek over die tocht heb geschreven. Hij wil het boek wel kopen zegt hij. Als je een weblog hebt, dan houden wij contact. Ik heb hem dus mijn weglog adres gegeven. In Linz laat ik mij de Rijn overvaren voor 90 cent. Ik dacht dat hier een camping was, maar die is nog 6 km verder in Bad Hoenningen. Lang de Rijn lopend zie ik op de oever heel veel takken, bomen en veel rommel dat is aangespoeld tijdens het hoog water. Het water staat echter nog heel hoog. Als ik mij meld bij de camping dan word mij verteld dat ik niet eerder mag vertrekken dan half 9. Na wat heen -en weer gepraat mag ik om 8 uur vertrekken.

Donderdag 13 juni 2013. Dernau, rustdag

Om half vijf vanmorgen word ik gewekt door een regenbui die ongeveer een kwartier duurt. Na nog een keer omdraaien word ik om half acht wakker. Eerst ontbijten en dan nog even de kleren wassen. Het is mooi weer maar erg benauwd. Daarna ben ik hier door het dorp gelopen om te zien wat er allemaal is. Heel veel wijnhuizen zie ik hier. In september zijn hier dan ook de wijnfeesten. Volgens mijn buren zijn dat hele mooie feesten. ze zijn hier 28 jaar geleden geweest om op te treden met een blaasorkest. In het centrum staat een kerk: Apostel Johannes Dernau. Deze kerk bestaat dit jaar 250 jaar. Van 1773 tot 2013. Aan de buitenkant kijk ik naar een mooie toren aan de voorkant. Aan de achterkant een kleinere toren. Als naar binnen ga kijk ik naar een hele wand van glas-in-cement in plaats van glas-in-lood. dit geeft een heel aprat effect aan de kerk. Aan de buitenkant valt dit bijna niet op. Het koor, waar een groot orgel staat, ziet er ook prachtig uit. In deze kerk zijn ook nog biechtstoelen en een mooi uit hout genseden preekstoel. Nog eeven een kaarsje opsteken op een goede voortzetting van mijn reis. Of het helpt weet ik niet. Als ik terug kom op de camping en mijn verhaal wil gaan schrijven, word ik door de buren geroepen voor de koffie. Ook zij willen alles weten over mijn reis. De vrouw heeft een keer de Nijmeegse 4-daagse gelopen. 4 x 40 km, dat vond ze al heel wat. Maar wat jij doet is helemaal een prestatie, zegt ze en haar man beaamt dat. Oja, zeg ik, maar als het niet meer gaat of als ik heimwee krijg, stap ik op de trein en ga ik naar huis. Want ik moet het niet doen. Het is 3 uur en het begin flink te regenen. het ziet er naar uit dat het voorlopig niet droog wordt. Om 8 uur ben ik in mijn mandje gekropen en heb ik mijn spullen op evacuatiestand gezet. Dwz alles alvast op mijn Wheelie gelegd want als het water stijgt dan kan ik dat alvast op het droge brengen. Ik sta nu dicht bij de rivier en er is alweer een overstroming geweest. Om 24.00 uur word ik wakker en het is droog. Ik lig nog niet in het water, ik kan dus rustig verder slapen.

Woensdag 12 juni 2013. Van Schuld via Liers, Honingen, Altenahr naar Dernau 30km

Gisteravond werd ik uitgenodigd om wat te komen drinken. "Eerst mijn dagboek even schrijven", zeg ik. Rond half negen ga ik naar mijn buren en er wordt een groc ingetapt. Dat wil zeggen, wat warm water, een scheut rum en een flinke schep suiker. "Wordt je lekker warm van", zeggen ze. Meloen komt ook op tafel, in parten gesneden. Michael, zo heet de man, heeft me uitgelegd en laten zien op de i-pad hoe ik moet lopen. Vanaf Schuld loop ik langs de rivier de Ahr. Soms loop ik een meter hoger dan het water en dan zeker 10 meter hoger. Het kabbelende water en het ruisen van de bomen, samen met het geluid van de vogels waan ik mij in een paradijs. Dit is echt een godsgeschenk. Ik loop met het hoofd naar de grond te kijken en zie dat een paar torren een slak aan het verorberen zijn. Dat is de natuur, leven en overleven. Het klimmen en dalen langs de rivier valt gelukkig mee. Het is meer een glooiende omgeving. Dat is wel lekker want dan kost het niet zoveel energie. Een enkele keer moet ik wat hoger dan 100 meter maar als ik dan weer een vlak stuk voor me heb, herstelt het lichaam gelukkig snel. In Altenahr is een klein treinstation. De trein die er rijdt, rijdt alleen in de regio, een soort bovengrondse metro. In deze omgeving is veel wijnbouw. Ik vroeg me af hoe deze druivenranken gespoten worden tegen insekten. Want met een tractor kan je volgens mij daar niet komen. Veel te steil denk ik. Het antwoord krijg ik al heel snel. Als ik richting Dernau loop, hoor ik veel geronk in de lucht. Eerst dacht ik dat het de politie was of een trauma helikopter. Niets is minder waar. Dit is een helikopter met een sproei intallatie. Behendig gaat hij van boven naar beneden en zet de sproeier aan. Ik zie een nevel van het gif over de druivenranken neerkomen. Volgens mij is het in Nederland streng verboden om met een helikopter het land te besproeien. Onderweg zie ik regelmatig grote en kleine bruggen met bogen als doorgang zowel voor de rivier als voor het verkeer. Dit zijn toch imposante bouwwerken met mooi natuursteen. Soms heb ik het idee dat het water van de Ahr hoger staat dan normaal. De Ahr komt uiteindelijk uit in de Rijn bij Linz. Als ik Dernau voorbij loop vraag ik aan iemand waar ik een camping kan vinden. "Dan moet u 1 km terug, wij staan er ook", zegt de man. en voor ik de camping op loop weet de hele camping al dat er iemand aankomt lopen vanuit Nederland. Als ik 5 minuten zit, komen Michael en zijn vrouw ook aan op hun Spartamet. Zij hadden mij naar deze camping zien lopen. Michael nodigde mij uit om bij hun te komen overnachten als ik in Mainz ben. "Als je dan ook een rustdag neemt, zal ik je wat van de stad laten zien. Er is een heel mooi museum". "Dat is afgesproken" zeg ik en bedankte deze mensen voor het aanbod. Ondertussen heb ik mijn tent neergezet. Er zit hier een merel naast mijn tent wormen uit de grond te trekken. En als hij dan een grote worm heeft, dan slaat hij hem eerst in stukken en vliegt dan weg met zijn prooi. Een prachtig schouwspel. Ik blijf hier 2 nachten dus morgen heb ik een snipperdag.

Dinsdag 11 juni 2013. Van Blakenheim via Ahrhütte, Ahrdorf, Müss, Antweiler naar Schuld. 28 km

Als ik mijn kamer uitkom en naar beneden wil, ben ik het beddengoed vergeten. Dus maar weer 17 treden terug. Het is de gewoonste zaak in een jeugdherberg dat je zelf het beddengoed eraf haalt en in de waszak deponeert. Onderweg naar beneden lopen 2 pelgrims voor mij uit. We raken aan de praat. Samen ons ontbijt, dat op naam staat, ophalen en we gaan gezamenlijk aan tafel. De man en vrouw lopen een week het Jacobspad. Deze mensen zijn zeer geinteresseerd in mijn tocht en de tochten die ik al heb gemaakt. Ik heb mijn weblog adres gegeven en gezegd: "kijk maar op Google op mijn naam". Dan ga ik afrekenen en vergeet ik bijna de sleutel af te geven. Mijn Wheelie, die in de garage staat, haal ik tevoorschijn en bind de rugzak eraan vast. Er worden enkele foto's gemaakt en ik zeg tegen deze mensen: "Bon route". Waarop zij reageren met: "Gute reise und viel spass". Om kwart voor negen vertrekken wij. Ik volg de bordjes langs het fietspad richting Adenau. Dit is zo'n ontzettend mooie route met al die mooie bomen en ander groen. Alle drukte en het geluid van het razende verkeer is ver op de achtergrond. Heerlijk is dat, dat ik nu de vogels weer kan horen fluiten en zingen! Hoog in de lucht zweven een paar valken op zoek naar prooi. Op de grond zie ik torretjes langzaam voortbewegen. Ook zie ik met regelmaat  grote witte slakken met hele grote huizen op hun rug kruipen. Na een paar uur begint mijn maag te knorren en dus is het tijd voor een broodje en een fruitje. Nu ik midden in het bos loop, hoor ik links van mij het stromen van het riviertje de Ahr. Soms met een stroomversnelling en dan weer heel rustig kabbelend. Ik kan de rivier niet zien, alleen horen. Dit is zo rustgevend dat ik bijna vergeet dat ik wandel. Opeens zie ik een wezel voor me het pad oversteken. Maar voor een foto ben ik te laat, dan moet je heel snel zijn. Een mooi klein rood-zwart vlindertje vliegt langs mij, en pats...een zwarte kever kletst tegen mijn voorzetramen. Als hij een bril had opgezet, dan was hij niet tegen mij aan gevlogen. Gelukkig, geen ster in het glas. Na 15 km moet ik een keuze maken. Op het ene fiets verkeersbord staat 15 km en 50 m verder staat er op een bord 30 km naar Adenau. Er komen een paar fietsers aan en ik vraag hoe dat nou kan. "De korte route gaat over de hoofdstraat met al het drukke verkeer, de ander kant gaat over een mooi fietspad". "Dus geen hoofdstraat meer?", vraag ik. "Nee, hoor, wij komen er net vandaan". De eerste 14 km gaat het goed. Een hele mooie tocht door het bos. Hier loop ik langs een schuin, hoog opgetrokken muur met in deze muur 8 holen waar men in kan schuilen of rusten. Dit is heel interessant want er staan stoelen gemaakt van boomstammen. Tegen de achterwand staan diverse steensoorten vast in beton met kaartjes erbij wat voor steensoort het is, zoals kwartsiet, basalt, graniet, marmer etc. Maar dan volgt 16 km hoofdstraat, althans dat dacht ik. Het blijkt gelukkig maar 5 km te zijn. Op dat punt heb ik even achteruit staan te bidden. Na 3 km zie ik een camping en ben daar naar toe gegaan. Nu bivakkeer ik in Schuld.

Maandag 10 juni 2013. Van Schleiden via Sisig, Kreckel naar Blankenheim. 22 km

De receptioniste is er al om 7 uur. Ik ben mijn spullen nog aan het pakken. Nog even de waterflessen vullen. De laptop opgehaald en verpakt in een plastic tas om te voorkomen dat hij nat wordt. Zo, dan kan ik nu vertrekken. De regen kan je bijna pakken. Gisteravond heeft het tot 10 uur flink geregend. Als ik om half acht van start ga, is de supermarkt al open. Dan eerst maar wat boodschappen halen. De temperatuur is nogal wisselend, het ene moment is het koud en dan weer een lekker temperatuurtje. Langzamerhand wordt het wat mistig. Als ik nabij Kreckel loop, wil ik door het bos lopen maar daar staat zoveel water dat ik maar ben teruggegaan. Dan maar over het asfalt door het bos met slechts af en toe wat gezang van vogels. Het is erg rustig met het gefluit en getjilp. Waarschijnlijk heeft het weer hier invloed op. Als ik Blankenheim bijna heb bereikt, begint het te regenen. Ik kan nergens schuilen. Snel doorlopen, ik ben er bijna. In Blankenheim zie ik een bordje "pension". Aanbellend op dit adres, blijkt het pand van eigenaar te zijn gewisseld. Ik kan daar niet overnachten. Inmiddels is het bijna droog maar wel koud. Als ik door een straatje loop zie ik een bakker. Ik ga daar koffie drinken. Daarna vervolg ik mijn weg op zoek naar een camping. De camping is nog 10 km verderop maar dat word mij teveel. Er komt een vrouw op mij af, ze heeft mij zien lopen. Zij vroeg zich af waar ik naar toe ga. Ik heb het uitgelegd en gelijk gevraagd op zij een goedkoop hotel of pension weet. "Nou", zegt ze "daar boven op die berg is een jeugdherberg, die is niet zo duur". Loop ik verder door dit straatje, word ik aangehouden door een man. "Waar gaat u naar toe?" vraagt hij en ik vertel over mijn reis. "Ahhh, aus Holland, nach Praag. Geweldig!" zegt de man. "Oranje boven", zegt hij nog. Ik zei dat ik hier naar de jeugdherberg ga. De man drukt mij 10 EURO in mijn hand en zegt: "Je moet toch nog eten?" Dit bedrag doe ik bij het andere sponsorgeld dat ik heb ontvangen. Ik loop de berg op, wat wel weer even een conditietest is. Maar ik heb het goed volbracht. Ik meld mij bij de receptie en vraag of er nog een bed vrij is. "Jawel", zegt de meneer, "nog één bed". Als ik naar mijn kamer wil, moet ik 85 treden omhoog en slaap ik in een kerker, vanwaar ik een heel mooi uitzicht heb over deze plaats. Even douchen is wel nodig want na 22 km inspanning ben ik behoorlijk nat maar niet van de regen. Voor het avondmaal moet ik zelf zorgen en ontbijt is morgenochtend om 8 uur. Loop ik vanmiddag door dit plaatsje, kom ik Karsten tegen, samen met nog iemand. Er wordt wat gebabbeld over de tocht naar Santiago de Compostela. Dat vond de man heel interessant ook al is hij er al 2 keer geweest. Op zo'n moment beleef je het weer en komen de indrukwekkende verhalen weer los. In een klein restaurantje heb ik gegeten, en lekker!!! Deze jeugdherberg is een oude burcht geweest. Het ziet er erg leuk uit. Deze burcht dateert uit 1174. De jeugd die hier aanwezig is, wordt vermaakt met spelletjes uit vroeger tijden. De spelleiders zijn dan ook gekleed als ridder, jonkvrouw etc.