Vrijdag 26 juli Praag

Het is heel vervelend, maar ik zit al een paar dagen met een flinke knoop in mijn buik. Praag was en is voor mij het einddoel, ik ben moe, geen fut meer en ik mis Marian, de kinderen en kleinkinderen. Zaterdagmorgen om 6.00 uur vlieg ik naar Amsterdam en ben ik weer in de eigen vertrouwde omgeving.  Ik dank alle volgers die mij toch heel veel hebben gesteund en ook buurman Groen voor het aanmaken van de route.


HARTELIJK DANK ALLEMAAL

Dit is het laatste bericht van een Pelgrim

Donderdag 25 juli Praag

Na het ontbijt stap ik op de tram naar het centrum van Praag. Volgens een passagier van de tram kan ik beter twee haltes eerder uitstappen. Dat advies heb ik aangenomen. Als ik uitstap is de eerste indruk dat hier heel veel mooie gebouwen staan. Heel veel sierwerk aan en op de gevels, maar ook wat ik al eerder heb gezien dat de bovenkant van de gevels beschilderd zijn. Dit is echt bijzonder mooi. Ik loop een willekeurige straat in en kom  bij The Municipal House. Daar staat uiteraard een verkoper voor een concert met het Prague Mozart Chambre Orchestra. Of ik een kaartje wil kopen voor het concert vraagt de man. En als ik nou student ben zegt de man met een knipoog krijg ik korting. Dus ben ik nu vanzelf student. Het programma is wel aantrekkelijk met werken van J S Bach, Air on the G string, Xerxes van Handel, The Four seasons van Vivaldi en ga zo maar door. Ik weet nog niet of ik hier naar toe ga. Als ik een straat verder loop kan ik weer nar een concert en de volgende straat kan ik naar een opera en ga zo maar door. Het valt me wel op dat hier erg veel politie loopt met kogelwerende vesten aan, dat is toch wel bijzonder. Ik kijk mijn ogen uit naar al die super mooie bouwwerken. Om alles te willen zien heb ik echt wel een week nodig. De beroemde brug Most Karola is 520 meter lang en 10 meter breed. Op de pijlers staan 30 sculpturen gemaakt van zandsteen in barok stijl van 1683 tot 1714. Het is eigenlijk te veel om op te noemen wat ik hier allemaal zie. Het is zeker de moeite waard om hier nog eens naar toe te gaan.

Woensdag 24 juli Beroun-Vraz-Lodenice-Rudna-Praag/Zlicin-Praag Kosire 32 km

Als ik wakker word ligt alles nog in mijn tent, ook de pelgrim. Ik moet er niet aan denken dat ze mijn spullen uit de tent halen. Om half zes vertrek ik naar Rudna wat heel voorspoedig gaat, hier ben ik al voor negen uur. Vanaf Beroun loop ik zo'n vijf kilometer door het bos, daarna begint Praag eigenlijk al. Het is veel industrie onderbroken door de dorpen en soms nog een klein stukje landbouw. Onderweg loop ik langs een klein stroompje met 'n paar watervalletjes, waar ik even ben blijven staan omdat ik dat zo mooi vind. De herfst is hier al begonnen voor sommige bomen als de populier, hier vallen de blaadjes er al af, maar ook de wespen doen hier erg hun best om me te prikken. In Rudna zou ik eigenlijk overnachten, maar ik ben door gelopen naar Praag-Zlicin. Op de kaart staat hier een camping, maar alles wat ik vind is geen camping. Inmiddels heb ik 25 kilometer gelopen en het is al behoorlijk warm. Ik besluit door te lopen naar Praag-Kosire, waar een camping op kaart staat. Als ik na zeven kilometer in deze plaats ben aangekomen en ik vraag waar de camping is, wordt mij verteld dat er geen camping meer is. Wel staat er een groot hotel. Aan de overkant van de weg staat een bord pension. Na een paar honderd meter ben ik daar, na aanbellen wordt er opengedaan door een zeer schaars geklede vrouw, een hele kleine bikini heeft ze aan. Nou vind ik dat niet zo erg, want ik mag daar graag naar kijken. Als ik in de kamer ben plof ik neer op bed en heb ik 'n paar uur geslapen, daar knap ik al aardig van op.

Dinsdag 23 juli Zebrak-Zdice-Cernin-Kraluv Dvur-Beroun 25 km

Na een heerlijk ontbijt vertrek ik naar Zdice. Om deze tijd begint het al aardig warm te worden. Ik probeer de hoofdstraten te ontwijken, dat lukt maar zes kilometer dan ben ik weer bij de hoofdstraat. Hier zie ik akkers met zonnebloemen en wat geschoren graanvelden. Die geschoren graanvelden zijn ze met groot geweld aan het bemesten. De geur van de drijfmest komt me tegemoet,  echt vies ruikt het nou ook niet. Op deze weg daal ik naar 369 meter met onderweg nog wel een paar heuvels. Zdice is ook zo'n lint bebouwd dorp met een paar zijstraten. Hier vandaan loop ik naar Kraluv Dvur. Dit is een vrij grote plaats met veel industrie en grote winkels. Even boodschappen doen en dan weer verder naar de eindbestemming Beroun. De camping is niet moeilijk te vinden, als ik op de brug loop zie ik al tenten en caravans staan. Deze brug gaat over rivier Mirak, die in juni ook veel wateroverlast verzorgd. Aannemers zijn overal ook druk bezig met herstelwerkzaamheden. Ook de camping stond ver onder water, dat kun je zog zien aan de waterlijn op de gevel van de doucheruimte. Als ik mijn tent heb neer gezet ben ik even gaan zwemmen in de rivier, dat is heerlijk verfrissend. Afgelopen nacht zijn ze hier op rooftocht geweest vertelde een Nederlander, er zijn fietsen, navigatie apparatuur en pc's meegenomen. Dus het blijft toch oppassen.

Maandag 22 juli Habr-Teskov-Myto-Karez-Drozkov-Zebrak 28 km

Om half negen gisteravond ga ik nog een biertje halen en raak ik in gesprek met een Tsjechisch echtpaar over mijn tocht. Nadat ik het een en ander heb verteld word ik uitgenodigd om bij hun te overnachten. Dat aanbod heb ik aangenomen. Vanmorgen vroeg vertrokken omdat het erg warm zou worden vandaag. Ik heb een planning gemaakt tot Praag, maar dan moet het wel meezitten. Vandaag zit het niet mee, ik wil na 20 kilometer naar een camping maar die is er niet meer. Dan loop ik door naar drie dorpen verder, wel 'n mooie route. Veel mensen kom ik niet tegen vandaag. Van Habr naar Teskov loop ik  door het bos en daal van 561 meter naar 538 meter. In Teskov nog wat boodschappen gedaan, daarna vervolg ik mijn weg naar Myto. Van Myto naar Karzek en dan naar Karez. Hier loop ik langs een aantal meren, de natuur is hier dan ook erg mooi. In Karez zou een camping zijn maar die is er niet meer. Na een half uur zoeken ben ik doorgelopen naar Zebrak. Hier logeer ik in een hotel.

Zondag 21 juli Ejpovice-Rokycany-Volduchy-Habr 17 km

Gisteravond voor het eerst kontakt met een Tsjechisch echtpaar in het restaurant van de camping. Deze mensen wandelen een weekend  een stukje van 30 kilometer en stappen op de trein naar Pilsen. Samen hebben we een biertje gedronken, maar ik mocht niets betalen. Ik krijg nog 'n muntje met een afbeelding van 'n kind er op, dit muntje kan je gebruiken voor een winkelwagen. Dit echtpaar kampeert zo'n 100 meter voor of na een camping. De man geeft nog enkele tips wat ik zeker moet gaan zien op de route naar Praag.Wat tot nog toe mijn ervaring is, is dat de Tsjechen nog al afstandelijk zijn, dat is even wennen vergeleken met Duitsland. Ook de taal barrière is toch wel een probleem, ik kan er geen chocolade van maken. Vandaag loop ik weer een kort traject omdat het klimmen en dalen nogal wat energie kost. Daarbij speelt de warmte ook een grote rol. Voor de middag wil ik op de volgende plaats zijn, want daarna wordt het heel erg warm. Als ik in Rokycany kom zijn de wegenbouwers heel druk aan het werk, maar ook schilders en stukadoors zijn druk bezig. Door het bos lopend zie ik diverse mooie bloemen o.a. een heel veld met Astilbe, maar ook andere mooie bloemen. Als ik aan de voet van een berg loop hoor ik wel water kletteren, maar ik zie niet waar het vandaan komt noch waar het naar toe gaat. Heel bijzonder is dat. Heel veel vlinders fladderen om mij heen, er zitten hele mooie exemplaren bij. Onderweg is het heel stil, een enkele fietser gaat mij voorbij. Om elf uur ben ik op de plaats van mijn bestemming, mooi voor het allerheetst van de dag. Als mijn tent staat en mijn kleren gewassen zijn, zoek ik een plaatsje onder een boom, lekker in de schaduw

Maandag 15 juli Waidhaus Rustdag

Om half acht sta ik mijn kleren te wassen, na dat ik mijn ontbijt heb verorbert. Het is prachtig weer, de zon schijnt en de vogels fluiten er lustig op los. Daarna ga ik boodschappen doen, waar ik 1 1/2 kilometer voor moet lopen om bij de supermarkt te komen. Als ik

Zaterdag 20 juli Pilsen/Bolevec- Doubravka-Cerveny-Kysice-Ejpovice 17 km

Gisteravond ging ik om half tien naar mijn bed, omdat het toen al 'n tijdje rustig was, en geen muziek meer speelde dat om vier uur al was begonnen. Als ik net goed en wel in slaap val begint de muziek weer te spelen. Deze muziek is aan de andere kant van het meer, maar zo ontzettend luid dat ik dacht dat het water uit het meer zou spatten. Ik lig te trillen in m'n mandje door het geluid van de bassen. Om een uur is het stil, althans geen muziek meer, maar wel gillende en schreeuwende jongelui die langs de camping hun weg naar huis proberen te zoeken . Ik heb dus erg slecht geslapen. Heel stilletjes vertrek ik vanmorgen richting Doubrava. Ongeveer twee kilometer verder zit een jonge vrouw haar roes uit te slapen. Op het moment dat ik langs loop kukelt ze om en ligt languit op de bank. Ze krabbelt weer overeind en probeert weer te gaan zitten, wat haar erg veel moeite kost. Ik loop door naar Cerveny-Hradek over het fietspad, dan opeens houd het fietspad op en loop ik door de berm langs de snelweg. Bij een pompstation even gevraagd hoe ik moet lopen, de tweede afslag rechts en dan direkt links wordt mij verteld. Zo loop ik twee kilometer over de snelweg, waarschijnlijk heb ik een bord gemist, want hier mag ik helemaal niet lopen. Van Kysice loop ik naar Ejpovice en ga ik naar een camping. Na bijna vijf uur lopen en klimmen en 17 kilometer verder word het tijd voor wat rust. Eerst de tent neerzetten en dan mijn verstoorde slaap inhalen, om een uur word ik wakker. Vanmiddag heb ik even het dorp rond gelopen, waar ik hele leuke gevel zie, maar verder is hier helemaal niets. Ik sta op een camping bij een meer heel goedkoop maar ook hier is niets.

Vrijdag 19 juli Rustdag.

Vanmorgen ben ik met de taxi naar Pilsen gegaan samen met de Oostenrijkse buren, maar ik mocht de taxi of een deel ervan niet betalen. Er staan hier in Pilsen mooie gebouwen met diverse soorten gevels. Sommige van deze gevels is de bovenkant beschilderd. Er zijn leuke parken met fonteinen en mooi aangelegde bloementuinen er om heen. Bovendien is het een mooie schone stad, zo goed als geen zwerfvuil. Na een paar uur ga ik weer terug naar de camping nadat ik een kaart heb aan geschaft van Pilsen naar Praag. Ook omdat het erg warm is geworden verlaat ik de stad, het wordt mij te benauwd. In de stad ontmoet ik voor de derde maal een Belgische man met zijn Oekrainse vriendin. Omdat het de derde keer is wil zijn vriendin met mij op de foto. Volgens de Belg zijn ze daar erg bijgelovig en deze foto zou dan geluk brengen. Ik zei dat ik daar niet zo in geloof, de Belg ook niet. Inmiddels heb ik mijn schoenen verwisseld voor mijn reserve schoenen. De hakken zijn versleten na ruim duizend kilometer en ik krijg er toch wel zere voeten in. Misschien laat ik in Praag nieuwe hakken er onder zetten, maar met deze reserve schoenen zou ik het tot Leipzig wel uit moeten houden.

Donderdag 18 juli Hracholusky-Mesto/Touskov-Malesice-Plzen(Pilsen)- Bolevec. 25 km

Deze morgen krijg ik  eerst een concert van een balkende ezel. Als ik vertrek in de richting van Mesto-Touskov moet ik eerst twee kilometer terug lopen om op de goeie weg te komen. In Mesto-Touskov volg ik een fietsroute, dan moet ik wel door het land over een smal pad, na drie kilometer sta ik op een kruispunt zonder bord met richting aanduiding. Ik kies voor linksaf omdat ik de zon in de gaten hou, die moet aan de linkerkant van mij blijven. De eerste twee kilometer gaat dat goed, maar dan gaat de weg de andere kant op en staat de zon rechts achter mij. Op zo'n moment is er ook niemand te bekennen, door lopen maar dan, misschien komt het nog goed. Uiteindelijk zie ik weer een bord maar dan moet ik nog steeds dezelfde afstand lopen die ik in Mesto-Toukov ook op het bord zag staan. Dus vijf kilometer omgelopen. Onderweg zie ik wel konijnen, groen-gele hagedissen in het bos. Als ik weer in het landbouw gebied kom zie ik dat hier het graan al van het land is en sommige stukken al weer zijn omgeploegd. Ooievaars zie ik op het pas geschoren graanveld de restjes oppikken samen met de fazanten. In de lucht zweeft een buizerd op zoek naar prooi, dat is een prachtig gezicht. Als ik Pilsen binnen loop moet ik zeker nog zeven kilometer lopen om op de camping te komen. Ik heb de keus uit twee campings, een in Billa Hora en een in Bolovec. De eerste heb ik voor gekozen maar helaas die camping bestaat niet meer. Nu mag ik twee kilometer terug lopen naar Bolovec waar ik nu op de camping sta. Morgen ga ik een bezoekje brengen aan Pilsen zonder te pilsen. Vanavond ben ik uitgenodigd bij mijn Oostenrijkse buren om een biertje te komen drinken. Nou dat sla ik niet af.

Woensdag 17 juli Kladruby-Stribro-Sytno-Sulislav-Hracholusky 22 km

Als ik vertrek uit dit lint bebouwde Kladruby is het nog erg stil, en als ik een bakker zoek moet ik een dorp verder zijn. Dan nog moet ik goed opletten, want aan het pand kan ik het niet zien. Er zijn geen grote winkelpuien zoals bij ons of in Duitsland, alleen 'n papier voor de ramen met enkele teksten er op. In Stribro ga ik naar de bank om Tjechische kronen te pinnen. Inmiddels heb ik geinformeerd wat de waarde van deze kroon is. Deze streek waar ik loop is een landbouwgebied, veel tarwe en haver. Op de weg rijden hier veel vrachtwagens van het merk Tatra en Liaz, meestal kippers en een enkele betonmixer. In Pnovany heb ik even een kop koffie genuttigd en daarna mijn weg vervolgd naar Hracholusky waar een camping is. Als ik de camping oploop word ik aangesproken door een Duitser die hier een paar dagen vertoeft met zijn kleinzoon. De man wil alles weten over mijn wandeltocht, wat hij heel interessant vind. Aan het eind van de midag komt ie nog een keer langs en vertelt van alles over wijnen. Deze man is wijnhandelaar samen met zijn dochter. Ik krijg een visitekaartje en als ik in Leipzig ben of ik dan wil doorlopen naar Halle. Dan laat hij mij Halle zien , ik moet wel even bellen.

Dinsdag 16 juli Waidhaus-Rozvadov-Milov-Primda-Bor-Holostrevy-Kladruby 35 km

Om zes uur lever ik de sleutel van de poort in en krijg ik mijn borg geld weer terug. In en rond deze plaats is heel veel controle van politie en douane. Volgens de beheerder is dat nodig vanwege de criminaliteit van de Oost Europeanen. Als ik bij Rozvadov de Tjechische grens bereik valt direkt op dat het er wat armoediger uit ziet. Door Rozvadov lopend zie ik een discotheek die 24 uur per dag open is, en er zitten er nog een aantal bier te drinken om zeven uur 's morgens. Dan loop ik nog langs een aantal casino's, en heel veel huizen met levend speelgoed voor grote mensen waar men een massage kan nemen. Via Milov ga ik naar Primda en klim ik naar de 848 meter. Tussen Primda en Bor loop ik langs een bruine beer die is aan gereden en dood aan de kant van de weg ligt, net als een aantal vossen. In Bor wilde ik overnachten in een hotel maar die is vol, ik wordt doorgestuurd naar Skvirn, helaas dit hotel is ook vol vanwege een groep fietsers. Ik loop door naar Kladubry wat maar liefst 14 kilometer verder ligt. Als ik in deze plaats aan kom bel ik aan bij een pension, hier kan ik overnachten. Blij toe, want het is toch een hele wandeling bij een temperatuur van 30 graden.

Zondag 14 juli Moosbach-Odhof-Isgier-Burkhardsrieth-Waidhaus 14 km

Het ontbijt is vanaf half acht tot tien uur. Ik ben uiteraard om half vijf wakker. Als ik bijna mijn ontbijt op heb komt de eigenaar met een vrouw naar mijn tafel en vraagt of zij straks een foto mag maken van mij met mijn wheelie. Jawel zeg ik. Even later komt de vrouw terug en vraagt het een en ander wat ze noteert op een schrijfblok. Ik vraag of ze dit voor een krant schrijft, waarop ze antwoord, ja voor de regiokrant. Als het intervieuw eindigt wil ze nog een foto maken. Zij vertelt hoe ik moet gaan staan en ze schiet een aantal foto's. Ik vraag of ik een kopie  van het verhaal mag hebben, en of ze dat per email naar huis wil sturen, dat wil ze met alle plezier doen, en ik geef het email adres. Ik vermoed dat dit alles is in werking gezet door de eigenaar van het gasthaus. Gisteravond was hij al zo nieuwschierig, waar ik naar toe ga en zo. De eigenaar heeft me uitgelegd hoe ik moet lopen via binnenwegen. Als ik honderd meter op pad ben komt de vrouw hard hollend en roepend op me af. Oh zegt ze, ik ben nog wat vergeten te vragen. Hoe lang bent u al onderweg. Sinds 25 mei antwoord ik. Alles gute zegt ze, en ik vervolg mijn weg die de eigenaar me heeft gewezen. Dat is heerlijk rustig wandelen. Door het bos van Burkhardsrieth naar Pfrentsch loop  zie ik een aantal vogels die op vinken lijken maar het zijn geen vinken, maar wel mooie kleuren hebben ze. Onderweg is het net als of ik een wandelende attractie ben, mensen blijven wachten tot ik langs kom en dan nog is het nek verrekken. Omdat Waidhaus 850 jaar bestaat zijn er diverse wegen afgesloten, en mag ik over de verkeersweg naar deze plaats. Als ik bij de camping aankom om half twaalf, bel ik het telefoon nr. dat op het hek staat. Om drie uur ben ik daar, eerder mag u niet de camping op. Nu kan ik twee kilometer terug lopen en de stad in gaan, maar ik kan ook op het terras gaan zitten mijn verhaal schrijven en mensen kijken, wat ook erg leuk is. Het laatste heb ik gedaan met 'n lekker biertje erbij. Om drie uur komt de beheerder en zegt dat hij het dit weekend erg druk heeft omdat hij ook in de organisatie zit van de feestende stad.

Zaterdag 13 juli Perschen-Pfreimd-Trausnitz-Etzgersrieth-Moosbach 27 km

Als ik vanmorgen vertrek is het nog erg stil op de camping. Deze camping staat vol met vaste plaatsen, die mensen wonen hier bijna het hele jaar door. In Pfreimd steek ik de gelijknamige rivier over naar Trausnitz. Deze rivier mondt uit in de Naab, en ik loop stroomopwaards langs dit ondiepe maar heel heldere watertje, door het bos. Om te lopen is het goed weer, niet te warm en een klein beetje wind, het is 22 graden. Het klimmen tot aan Trausnitz valt nog mee, maar als ik richting Tannesberg loop mag ik naar de 575 meter klimmen. Van Tannesberg naar Etzgersrieth klim ik door naar 692 meter. Hier wandel ik midden in het bos waar houtvesters druk bezig zijn met het afkorten van de omgezaagde bomen. Opeens sta ik voor een Y splitsing en ik moet rechtdoor volgens de kaart, de vraag is hoe ga ik rechtdoor. Bij een diensthut van de boswachterij zie ik iemand iets ophangen. Ik vraag aan de man welke kant ik op moet. Oh zegt de man, ik moet ook die kant op. De vraag wat hij aan het ophangen is krijg ik als antwoord, dit zijn vleermuizen kasten. Hier moet ik er driehonderd van ophangen. Maar hij zegt ik breng je wel uit het bos, want het is soms erg verwarrend met al die kruispunten. Hij brengt me aan de rand van het bos en wijst mij de weg naar Etzgersrieth. Hier staat een gasthaus, maar helaas er wordt niet open gedaan. Dan loop ik maar door naar Moosbach wat zes kilometer verder ligt. Loop ik op een klein weggetje langs een boerderij, maar ik loop zo het erf op. Ik dacht dat de weg om de boerderij ging, maar ik wordt terug geroepen. Wel komen er gelijk vijf honden op me af, maar de boerin roep ze terug en zegt tegen mij dat ik op privaatgrond ben. Sorry zeg ik, en ik haal de kaart te voorschijn, en vriendelijk wordt mij de weg gewezen. Ik volg deze weg en kom door diverse kleine dorpjes, meestal alleen een aantal veehouders. Zo loop ik Moosbach binnen en zoek een gasthaus, de eerste vier zijn gesloten. Uiteindelijk is er een gasthaus annex slager waar ik voor een nacht onderdak krijg. Er zijn hier heel veel gasthauses, maar voor de winterperiode vanwege het skigebied. Om deze tijd zijn er een aantal gesloten.

Vrijdag 12 juli Hirschau-Weiher-Kemnath-Dowitz-Naburg-Perschen 27 km

Op de camping zit ik op 491 meter en langzaam klim ik omhoog naar 514 meter en dan ben ik in Weiher. Ik heb toch de route die ik had gekregen bij de receptie aan de kant gelegd, die route stuurt me langs de verkeerswegen. De route door het bos is niet veel langer, wel mooier, maar ook veel klimwerk. Dat klimwerk kost wel heel veel energie, af en toe 'n kleine rustpauze is dan ook wel noodzakelijk. Ondertussen kijk ik nog een keer achterom en zie ik die enorme witte berg, het is wel een kolos. Als ik boven op de Buchberg ben sta ik op een hoogte van 648 meter, met drijfnatte kleren van de transpiratie. Sommige stukken gaan aardig steil omhoog en andere stukken is het net alsof het vlak is maar dat is bedrog. Hier aan de top ga ik eerst wat voedsel naar binnen werken, want de brandstof is op. Weer wat bijgekomen van het klimmen daal ik langzaam af naar Kemnath en Dowitz. Door het bos lopen geeft veel rust en er is altijd wat te zien. Zo zie ik zeer regelmatig konijnen op een klein veldje rond huppelen, ook mooie grote varens en de bloemen niet te vergeten. Het geluid van de vogels is heel summier maar ik hoor ze wel fluiten. Uit het bos gekomen loop ik weer tussen de veehouderijen. Hier lopen de koeien niet buiten, ik zie ze alleen maar op stal staan. De laatste paar kilometers moet ik wel over de verkeersweg naar Naburg. In Naburg steek ik de rivier de Naab over, en loop ik naar Perschen waar de camping is. Het weer is de hele dag zonnig, tegen de avond begint er wat bewolking te komen en wordt het wat frisser.

Sulzbach/Rosenberg-Hahnbach-Gebenbach-Hirschau 23 km

Als ik door mijn kamer loop kraakt elke plank, steeds denk ik dat ik er doorheen  zak. Dit gasthaus "Bayerische Hof" is zeer oud. Ontbijt is aan de overkant waar ook mijn kar staat in de garage.Om half zeven ga ik op paad en loop in de richting Hahnbach. Ik start op een hoogte van 438 meter en ik mag direkt naar 482 meter klimmen, via de Galgenberg naar Feuerhof. Langzaam daal ik af naar 389 meter met tussendoor nog wel wat klimmetjes naar Hahnbach. Vanaf Hahnbach neem ik een wandelpad door het land langs een aantal visvijvers en dan het bos in. Als ik het bos in kom springt er een hert uit het struikgewas en is niet meer te zien. Na ongeveer een kilometer kan ik niet verder omdat ik geen doorgaand pad meer heb. Terug loop naar de eerst volgende weg, dan die maar volgen. Door deze weg te nemen loop ik niets om en kom ik aan in Gebenbach. Hier vandaan volg ik het fietspad wat is aangegeven op de kaart. Vijf kilometer moet ik nog naar het bordje Hirschau. Als ik goed op de kaart kijk is de camping nog drie kilometer verder. Onderweg word ik aangesproken door een man op een elektrische fiets en vraagt waar ik naar toe ga. Dat leg ik de man uit. Wie alt sind sie, 25 ? , nee zeg ik  iets ouder ik ben 64. De man moest lachen en zegt " du bist krank", waanzin, eh alles gute en hij fiets weer verder.Als ik Hirschau nader zie ik een enorme witte berg. Deze berg is het witte goud van de omgeving, en bevat 33 miljoen ton quartszand. Van dit zand wordt o.a. glas en kristal gemaakt.  Hirschau heeft 6000 inwoners, deze stad wordt ook wel de stad van het witte goud genoemd.

Ook vanmorgen probeerden de muggen mij aan te vallen, maar ik heb mijn lange broek en mijn windstopper aan getrokken.Dus ze hebben weinig kans alhoewel ze wel steeds om mijn hoofd vliegen en daar maken ze je wel gek mee. Ik sta steeds met mijn handen te zwaaien, daardoor schiet het inpakken niet op. Uiteindelijk vertrek ik pas om half zeven.Na 'n half uur lopen moet ik toch vanwege de warmte de broek inkorten en de windstopper uittrekken. Na 'n uur lopen moet ik ongeveer vier kilometer over de verkeersweg lopen, waar  het erg druk is, maar gelukkig alles gaat goed. Als ik over de weg vraag stuurt men me maar al te graag naar zulke wegen, maar dat wil ik niet. Ik wil over fiets, wandelpaden of bospaden lopen wel of niet verhard dat is pas genieten. Van Leinburg loop ik richting Lauf a d Pegnitz lekker over een fietspad, en gedeeltelijk door het bos. Soms loop ik over zomaar 'n stuk door heuvelachtig landbouw gebied. Hier zie een aantal patrijzen een enkele fazant. Er staat bijna geen wind en langzamerhand wordt het steeds warmer. Omdat ik niet meer over de verkeersweg wil moet ik wel een heel eind omlopen, ongeveer zeven kilometer. Maar dan heb ik wel een mooie route en dat is ook heel wat waard. Zo loop ik bij Henfenfeld door het bos waar ik wat jong vee zoals kalveren en pinken zie lopen tussen de bomen. Dit is een plaatje. Het pad richting Hersbruck is weer  landbouw en loop ik tussen de korenvelden. Nu is de wind  afgenomen en is het hier bloedheet, er zit geen droge draad meer aan m'n lijf. Nou dan moet ik vanmiddag alles maar weer wassen, dat is toch al een dagelijks ritueel geworden.Als ik dan vanmiddag Hohenbach binnen loop kijk ik naar een 'n mooie spitse kerktoren, uit de verte lijkt het net of de toren scheef staat. Dichtbij ge komen blijf ik naar de kerktoren kijken en inderdaad de toren helt iets naar links vanuit mijn positie . DE camping waarop ik sta ligt aan de pegnitz, en mond uit in het Main-Donaukanaal in Nurnberg. Op de camping zet ik mijn tent neer en daarna bel ik mijn schoonzoon die vandaag jarig is. Ik feliciteer hem en we babbelen nog wat over het reilen en zeilen van mijn tocht. Vanavond  om half acht wordt in de bergen  de schapen van dat en bij elkaar gedreven. Het is een kabaal beee be beeeee be be

Woensdag 10 juli Hohenstadt-Etzelwang-Sulzbach/Rosenberg 25 km

Helaas gisteravond geen verbinding met internet en kan ik mijn verhaal niet plaatsen. Dit komt wel meer voor als ik tussen de bergen vertoef, het is heel vervelend maar het is niet anders. Als ik vanmorgen na drie kilometer lopen op een kruispunt sta, twijfel ik welke kant ik zal opgaan . Onze Lieve Heer stuurt twee mensen op me af die mij meenemen en de goeie weg wijzen over een fietspad/wandelweg. Er moet toch iets zijn op onze wereld die die zoiets regelt, elke keer ben ik weer verbaasd. Op deze weg liggen wel weer een paar flinke bulten, dus klimmen maar weer. Als pelgrim moet je er wel wat voor over hebben om zoiets te ondernemen. Mijn eerste klim is als ik naar Fischbrunn wil gaan, dan mag ik naar de 440 meter klimmen. Hier wandel ik door het bos, dat is lekker koel. Vlinders met mooie kleuren zoals van diep blauw naar zwart, alleen krijg ik ze niet op de foto. Als ik dan richting Hegendorf de berg beklim, steekt er 'n vos het de weg over en verdwijnd in de korenvelden. Neudrass is een klein gehucht, voor je het weet ben ik er voorbij. Dit is een plaatsje waar een aantal wat grotere veehouders zijn en een gasthaus. Hier vandaan loop en klim ik naar richting Neukirchen waar mooie bloemen in de berm staan. Hier klim ik naar de 476 meter, wat is dit mooi wandelen, en wat 'n genot. Langzaam klim ik omhoog naar de 514 meter naar Lupberg. Rond half twaalf zet ik mijn kar aan de kant en ga wat eten en drinken, althans dat probeer ik. Er stopt een vrachtwagen en de chauffeur stapt uit en loop naar me toe. Hij is geinterresseerd  in wandelen en mijn kar. Hij heeft zelf een wandelkar gemaakt van oude krukken die hij uit een ziekenhuis heeft gehaald. Zelf wil hij dolgraag nog een keer de Jacobswege lopen, de tijd ontbreekt 'm, maar de droom blijft. Al babbelend stopt er nog een auto en de man vraagt of alles goed gaat. Deze man dacht dat er iemand onwel was geworden. Zo zie je maar weer, er wordt altijd wel op je gelet. In Sulzbach-Rosenberg stop ik en ga ik op zoek naar een gasthaus. Met deze hitte, een liter water,'n halve liter vruchtendrank,wat broodjes, fruit en 25 kilometer verder stop ik er mee voor vandaag.

Maandag 8 juli Nurnberg-Nurnberg/Fischbach-Altdorf-Leinburg 30 km waarvan 8 km met trein.

Met het openen van mijn tent krijg ik direkt een presentje, niet omdat ik jarig ben want dat is al weer achter de rug, maar gewoon een aantal muggen. Deze muggen hebben het de laatste dagen op mij voorzien want ze steken er lustig op los. Ik zit van onder tot boven onder de muggen prikken. Dus de start is al niet zo rooskleurig. Na twee en een half uur lopen en zoeken ben ik de draad een beetje kwijt, mijn gevoel voor richting is heel slecht te noemen. Als ik bij Nurnberg-Fischbach ben loop ik het station op en koop een kaartje naar Altdorf wat ongeveer acht kilometer verderop ligt. Daar vandaan  ben ik wandelend richting Leinburg gegaan, dat is ongeveer vijftien kilometer. In Altdorf heb ik eerst wat boodschappen gedaan want het lichaam vraagt alle dagen om brandstof, dat slaat geen dag over. Dit is een leuk klein stadje met wat industrie en een aantal scholen. Als ik op het fietspad loop kijk ik bij elke kruising op de borden of ik wel de goeie richting op ga. Want als ik naar de stand van de zon kijk heb ik het gevoel dat ik de verkeerde kant op ga. Als ik het vraag aan een man zegt ie nee hoor je gaat goed. Ik moet goed luisteren om af en toe nog wat gezang en getjilp van de vogels op te vangen, het wordt al stiller. De camping eigenaar in Langenzenn vertelde het me al dat binnen drie weken je geen vogel meer hoort fluiten, hij heeft er geen verklaring voor. Ongeveer vijf kilometer voor Leinburg houd het fietspad op en moet ik over de rijweg. Soms is dit een gevaarlijke operatie ondanks mijn fluoriserende vest, want ze rijden de vouwen in je broek. En als dat gebeurd dan leg ik plat en is het einde verhaal. Een paar honderd meter voor Leinburg stopt er een auto en de man komt naar me toe. Hij had me zien lopen met de wheelie en had ook op internet gekeken wat de mogelijkheden zijn met zo'n kar. Hij vraagt of je er ook mee kunt hardlopen. Nou zeg ik probeer maar met 25 kilo achter je aan. Daar zag hij toch van af. De man vertelde dat hij vanmorgen nog in Griekenland was. Op zijn auto staat met grote letters PRESS, dus of een fotograaf of de man is journalist. We hebben nog wat gebabbeld en de man wijst me de weg naar de camping. Na een uur kon ik de broek al inkorten het is prachtig zonnig weer en bijna geen wind. Soms loop ik tussen twee dijken en dan lijkt het wel 40 graden, maar het is 32 graden.

Zondag 7 juli Nurnberg snipperdag

Met een lekker ontbijt de zondag beginnen. Daarna douchen omdat het gisteravond te druk was in de douche. Dan mijn verhaal op de blog zetten want gisteravond werd het te donker. Wel zie ik al een paar dagen vuurvliegjes, maar die geven te weinig licht om mijn schrift te lezen. Het is een leuk gezicht al die vonkjes in het donker. Wat ik eerder al had verteld dat hier een kerkelijke bijeenkomst is, is van de Jehova's. Gisteravond kreeg ik dan ook bezoek van een van hen en die vraagt of ik mee ga naar het congres, het is vrij entree. Ik heb maar bedankt. Vanmorgen komt nummer twee aan met tijdschriften, maar ik zeg nee,nee en nog eens nee, de man druipt af. Ik loop naar de bus om naar het centrum te gaan, en stap uit bij Hauptbannhof. Dan nog een paar honderd meter lopen en dan ben ik in het centrum. Het station waar ik uitstap is ook het centraal station voor de trein. Dit station ziet er van buiten groots en sierlijk uit, met beelden en andere versierselen. Hier staan een aantal kerken waarvan een met een ronde koperen koepel. De pleinen voor de kerken zijn bestraat met kasseien, dit geeft een speciaal effect aan het geheel. Verder zijn er heel veel musea. Bij de Kaisermuseumbrug heeft het water tot 2 1/2 meter hoog gestaan, het stond net niet op de straat. Om drie uur ben ik weer naar de camping gegaan. Het is vandaag mooi weer en behoorlijk warm. Nog wat kleine voorbereidingen voor morgen, eten ,douchen en dan naar mijn mandje. 

Zaterdag 6 juli Nurnberg Snipperdag

Vanmorgen word ik om half zeven gewekt door vertrekkende vakantiegangers. Eerst dan maar een ontbijt met een koppie thee, daarna even opfrissen en tanden poetsen. Een praatje met de Deense buren en eh o ja ik moet mijn kleren nog wassen. Als ik in het waslokaal kom is er een Japanse vrouw die per ongeluk haar muntjes in de automaat van de droger doet i.p v. in de wasmachine. Even later komt ze terug met nieuwe munten, maar weet niet hoe de wasmachine werkt. Hier help ik haar mee. Als ik bij mijn tent zit komt ze langs lopen, ze stopt en brengt mij een appel als dank voor de hulp. Bij andere Deense buren mag ik mijn laptop opladen. Rond twaalf uur ga ik lopend naar het documentatiemuseum . Hier is de geschiedenis te zien over Adolf Hitler en de tweede wereld oorlog. Dit centrum is een colosseum zo inmens groot, het is groter dan een voetbalstadion. Het dak was zo geconstrueerd dat het een overspanning had van ruim 70 meter. Aan de buitenkant ziet het er heel imposant uit, hoog en massaal  Als ik het colosseum binnen loop ziet het er vervallen uit, het dak is intussen verdwenen. Het plein ervoor is tegenwoordig parkeerplaats voor de Nurnberg Messe. Dit is een soort RAI maar vele malen groter. In het museum krijg ik een apparaat mee waarmee ik de in het engels gesproken de route kan volgen. De meeste films, foto's maquettes en andere beelden spreken voor zich. Na ongeveer anderhalf uur heb ik het museum verlaten, het is heel interressant  maar ik kan het niet meer aanzien. Daarna  neem ik de bus en ga ik richting het centrum. Overal in de stad en ook dichtbij  de camping zijn kerkelijke bijeenkomsten. Op diverse plaatsen wordt muziek gemaakt, dit geeft wel een extra leuke sfeer. Er is hier zoveel te zien, daar mag ik nog een paar dagen voor uittrekken . Wat de architectuur betreft staan ook hier heel wat moderne gebouwen tot futuristische gebouwen. In het oude gedeelte staan bijzonder mooi gekonstrueerde gebouwen, waaronder kerkgebouwen maar ook huizen met zeer mooie versieringen. Met de metro gaan is ook een ervaring, zeker als je niet weet welke richting je op moet. Maar na wat vragen ga je vanzelf met de goeie trein. Nog even een paar gedetaileerde kaarten kopen, dan kan ik verder mijn route uitzetten. Morgen maak ik nog een tourtje door de stad.

Vrijdag 5 juli Leichendorf- Nurnberg 22 km

Vanmorgen ben ik al weer vroeg uit de veren, om half zeven wandel ik weg van de camping. Naar Nurnberg is maar 12 kilometer volgens de borden, maar dan ben ik nog maar bij het bord Nurnberg. Om zeven uur is het 18 graden en ik ben al drijf nat. De zon schijnt erg fel, dus ik moet de zonnebril opzetten. Al lopend over het fietspad dat langs een drukke verkeersweg loopt, raast het verkeer langs me. In eerste instantie dacht ik wat is het toch druk voor de zaterdag, maar het is nog maar vrijdag. Soms overkomt me dat wel meer dat ik 'n dag in de war ben. Na ruim drie uur lopen ga ik eerst wat boodschappen doen. Als ik de winkel uit kom spreek ik een dame aan en vraag naar de camping.De dame leidt mij naar een doorgaande weg en zegt over anderhalve kilometer is er een camping, maar zegt ze volgens mij alleen voor campers. Vraag daar maar, ik zal je mijn telefoon nummer geven, want als je daar niet kan staan dan haal ik je op en breng ik je naar een andere camping. Als ik daar aankom is het inderdaad alleen voor campers. Ik ben weer terug gelopen naar het kruispunt waar een koffiehuis staat. Het telefoonnummer dat ik heb gekregen klopte niet helemaal. Het net nummer ontbrak. Aan een man vraag ik wat het net nummer is van deze stad. Heel behulpzaam vertelt de man dat. Ik draai het telefoonnummer en aan de andere kant geeft een vrouw antwoordt "met Ingrid" ah die Hollander zegt ze, met een uur ben ik bij je. OK antwoord ik. Binnen een uur komt ze samen met haar man mij ophalen.Wil je eerst bij ons eten? vraagt de man, ik ben stomverbaasd en antwoord met nou eh lekker. De man is vandaag jarig, dat fluisterde zijn vrouw in mijn oor. Thuis heb ik eerst de man gefeliciteerd. Er komt witbier op tafel, de Barbecue wordt aangezet, braadwosten erop, karbonades en kipflets. Komkommers in een dressing en twee soorten brood. Daarna nog een enorme bak ijs,een kop koffie een wit bier en een glas met water. Ik ben werkelijk voldaan. We stappen om 16.00 uur in de auto en ze brengen mij naar de camping. Onderweg wordt me verteld dat ik mag bellen als ik ergens mee zit. Zulke ontmoetingen zijn echt ongelooflijk. Ik bedankte deze mensen en we nemen afscheid. Om zeven uur ga ik mijn potje koken, een portie nudels en vruchtenyoghurt toe. Heb ik het net op komen de Deense buren nog met een bord soep aanzetten. Nou dat heb ik ook nog maar opgegeten. Daarna ben ik gaan douchen, maar het warme water is op, nou dan maar met koud water want ik wil toch van die zweetgeur af. Ik heb een paar snipperdagen aangevraagd bij mijn baas en ook gekregen. Ha Ha Ha.

Donderdag 4 juli Langenzenn-Keidenzell-Cadolzburg-Leichendorf 22 km

Gisteravond komt de eigenaar nog met een kopie van een gedetailleerde kaart aan en vertelt me hoe ik moet lopen. Dat is toch wel weer vriendelijk van de man. Twee vrouwen nodigen mij uit om en glaasje wijn te komen drinken, omdat ze hadden gehoord dat ik naar Praag ga lopen, en ook al naar Santiago de Compostela ben geweest. Deze vrouwen wonen samen en willen volgend jaar ook naar Santiago de Compastela lopen. Zij wilde van mij wat informatie. Na twee glaasjes wijn ben ik opgestapt en naar bed gegaan. Wanneer ik aan de wandel ga  is het schitterend weer en moet ik mij een weg banen door de draden van spinnen. Van de ene naar de andere kant van het pad waarop ik loop, zijn op heuphoogte draden van spinnen. Ongelooflijk dat ze die draden zo ver kunnen schieten. Als ik bij Caldoburg aankom kijk ik naar een burcht boven op de berg. In 1157 wordt voor het eerst Helmericus de Kadoldes burcht genoemd. Mogelijkerwijs is de naam te herleiden van Graaf Kadold uit 793. Sinds 1250 zijn Graaf Konrad 1e en zijn zoon Frederich 3e die Caldozburg uitbuiten. Op 17 april 1945 ging de bucht op in vlammen door bombardementen. In 1979 is de burcht weer herbouwd. Na enkele klimmetjes heb ik mijn conditietest voor vandaag weer gehad. Soms, als ik boven ben, lijkt het net alsof ik naar beneden ga. Niets is minder waar, dit is optisch bedrog, ik ga heel langzaam omhoog, wat enkele kilometers lang is. Omdat ik vroeg ben vertrokken ben ik voor twaalf uur al op de camping. Deze camping ligt aan de Bibert, is drie hektare groot en heeft 180 plaatsen.

Woensdag 3 juli Obernnzen-Neuhof a d Zenn-Langenzenn 27 km

Lekker op tijd van start, alhoewel ik wel moet zoeken nar de uitgang want de poort is op slot. Via een achterommetje kan ik door een klein poortje van de camping af. Ik loop richting Neuhof aan de Zenn. De Zenn is een klein stroompje dat niet breder is dan hooguit twee meter en uitmond in de Main-Donaukanaal bij Nurnberg. Ik loop hier op een fietspad door een landbouwgebied, dit land staat vol met gerst, tarwe, haver, mais en suikerbieten. Kilometers lang. Het weer is wat bewolkt en af en toe een klein regenbuitje, net niet genoeg om het regenpak aan te trekken. Ook vandaag loop ik weer een aantal kilometers over de provinciale weg. Dat loopt niet zo fijn. Vanaf Willensdorf loop ik weer over een klein landweggetje aan de rand van een bos en de Zenn. Nu hoor ik weer de natuurgeluiden van de vogels en het gekabbel van het water. De geur van het gras, de bomen en planten ruikt heerlijk na een beetje regen. De lekkere zoete geur van de bloeiende struiken, ik zou het bijna in een doosje mee willen nemen. Als ik bijna in Langenzenn ben vraag ik waar de camping is. 'Nog twee kilometer' zegt een man, maar daar trap ik niet meer in. Vanaf nu reken ik het dubbele aantal kilometers van wat men zegt, dan klopt het vrij aardig. Want deze camping ligt vier kilometer verder. Bij de camping aangekomen, na een wegomleiding, ben ik een kwartier te laat. Het is pauze van 13.00 uur tot 15.00 uur. Nu is het net heel hard gaan regenen, dus ben ik onder de slagboom door gelopen, om onder een afdak te gaan schuilen. Heb ik net mijn stoel uitgeklapt komt de eigenaar aan. Ik vraag hem of er nog plaats is voor een tent, 'jawel' zegt de man en hij wijst mij een plaats aan. 'Wacht hier maar tot het droog is' zegt ie. Dat heb ik gedaan en tegelijk wat gegeten. Deze camping ligt aan een meer, ook hier staan heel veel vaste caravans en sommigen zijn zo omgebouwd dat de caravan niet niet meer te herkennen is. Dat zie ik op heel veel campings. Ga ik om half zes betalen, vraagt de eigenaar waar ik morgen naar toe ga. 'Dan ga ik naar Zinndorf'. 'Oh' zegt de man 'dat is niet zo ver dat is maar 20 km'. 'Ver genoeg' zei ik, de man moest lachen en zei 'o ja, je bent te voet en ik reken 10 minuten met de auto'. Ik krijg een kaart mee van alleen Bayern, waar weer een aantal campings op staan.

Dinsdag 2 juli Gollhofen-Uffenheim-Ergersheim-Bad Windsheim-Obernnzen 28 km

Uiteraard gaat mijn biologische klok om kwart voor vijf, veel te vroeg natuurlijk want om acht uur is het ontbijt. Toch ben ik om zeven uur al in de eetzaal, waar mensen hun ontbijt al op hebben en naarstig op zoek zijn naar een deur naar buiten. Helaas, alles is nog op slot. Een chauffeur die op tijd weg wilde, is door een venster gekropen. Hij kan er net aan door met dat dikke lijf. Om kwart voor acht komt de eigenaar en draait de deur los en verontschuldigt zich. Er was al iemand aan het bellen die heel vroeg weg wilde maar kreeg geen gehoor. Na mijn ontbijt reken ik af en vertrek. De eigenaar staat voor het raam te kijken hoe ik dat nou doe met mijn kar, en steekt hoog zijn hand op. De eerste tien kilometer loop ik over het fietspad, waarna ik toch weer over de provinciale weg moet. Tussen Bad Windsheim naar Obernnzen vraag ik de weg aan een man omdat ik geen gedetailleerde kaart heb. Deze man stuurt me naar Ilsenheim. Op de vraag hoeveel kilometer het nog is naar Obernnzen zegt de man 'nog zeven kilometer'. Na een kilometer staat er op een bord 'Obernnzen nog elf kilometer', dat is natuurlijk wel een tegenvaller. Ik loop over een betonweg naar deze plaats. Dit  is een weg voor pantservoertuigen van het Amerikaanse leger, die hier hun basis hebben. De weg wordt niet meer gebruikt voor pantservoertuigen. Uiteindelijk kom ik aan in Obernnzen.De camping is alleen twee kilometer verder boven op een berg. Een leuke camping en goed verzorgd. Terwijl ik mijn verhaal op de blog zet komen de buren met nog wat eten voor mij aanzetten, dus ik ga dat nu eerst op peuzelen.

Maandag 1juli Frickenhausen-Markbreit-Obernbreit-Seinsheim-Ippesheim-Gollhofen. 30 km

 Zo weer lekker uitgerust en nu de stoute schoenen maar weer aan. Nou ja, stoute schoenen, ik loop er heerlijk op en ze hebben mij al een heel eind gebracht. Ze zitten goed en geven veel steun aan mijn voetjes. Het is schitterend weer, dus dat wordt weer genieten van het zonnetje, als het maar niet te warm wordt. Het verkeer is al in volle gang als ik de camping verlaat. Vandaag loop ik nog zes kilometer langs de Main, daarna verlaat ik de rivier. Als het fietspad ophoudt bij Obernbreit moet ik langs een provinciale weg lopen. Dat gaat heel goed omdat de weg niet erg druk is. Een keer word ik aangehouden door een man die vraagt waar ik naar toe ga, na uitleg wenst de man mij een goeie reis. Ik loop hier door de wijngaarden en wat landbouw. Overal zie ik op borden van wijnbouwers staan dat er op afspraak wijnproeverijen zijn. Als ik daar aan begin zou ik bijna alle dagen dronken zijn, maar ze hebben wel lekkere wijnen. Op de camping vertelden ze dat het eerste traject de langste is. Nou dat klopt hoor want ik ben net halverwege en moet ik nog ruim 25 km. Een enkele keer is er een grindpad aanwezig dat ik dan neem, dan loop ik weer langs zo'n mooi waterloopje. Dat vind ik prachtig, hoe het water zijn weg vind naar lager gelegen gebieden. Water trekt zich niets aan van obstakels, het gaat er langs en anders gaat het er wel overheen. Na zeven uur lopen houd ik het voor gezien en stap ik een gasthaus binnen in Gollhofen. Dit is een heel klein plaatsje tussen de wijnboeren. Zit ik hier in de tuin aan een biertje mijn verhaal te schrijven, er zijn een groot aantal spreeuwen en merels aan het bekvechten, ze jagen elkaar weg. De vogels zitten ik een boom vol met vruchten.Ik kan bijna verstaan wat ze zeggen "weg jij deze tak is van mij". Het is een klucht om hier naar te kijken.

Zaterdag 29 juni Zellingen-Erlabrunn-Wurzburg-Randeracker-Eibelsstad -Sommerhoussen- Ochenfurt-Frickenhausen 40 km

Als ik om half vijf wakker wordt begint het net te regenen, dus omdraaien nog maar een keer. Het is zeven uur en het lijkt droog te worden maar het ziet er niet rooskleurig uit. Dan eerst mijn poezelige voetjes verzorgen en ontbijten. Half negen ga ik van start, de tent drijfnat in de tas, niet echt prettig maar het is niet anders. Ik zet mijn voetjes richting Wurzburg, dit trajekt is 17 kilometer. Als ik de vogels weer hoor fluiten en zingen komt de energie bij mij naar boven. Bij Erlabrunn wordt het wat somberder, er vallen wat spatjes regen uit de lucht. Nog geen kilometer verder moet ik toch het regenpak aan en mijn wheelie afdekken. Om het op z'n Hollands te zeggen "Het pist van de lucht". Maar deze pelgrim laat zich niet kennen. Even bij de bakker wat broodjes kopen en koffie drinken. In Wurzburg loop ik richting de camping die midden in de stad is. Helaas pech voor mij, op het bord staat te lezen: "Nur fur kanu". De jeugdherberg is vier kilometer terug en zes kilometer verder is de volgende camping volgens mijn kaart. Maar als ik daar aankom staat op het bord "Nur fur wassersport". Nou daar sta ik dan nog steeds in de regen. Over tien kilometer is ook een camping, alleen daar kan ik niet komen of ik moet over de snelweg lopen. Dat risico vind ik te groot. Dan de tanden even op elkaar en nog zeven kilometer doorlopen. Uiteindelijk kom ik om 18.00 uur aan op een camping. Als het regent zal bijna niemand een praatje maken, ook dat begrijp ik wel. Men gaat niet voor z'n plezier een praatje maken in de regen omdat er hier toevallig een pelgrim loopt. Zo nu eerst de tent nog even repareren en dan maar vroeg naar bed.

Zondag 30 juni Frickenhausen Rustdag

Zo heerlijk uitgeslapen na de vermoeiende dag van gisteren. Eerst een lekker ontbijt met een lekker gekookt eitje en een fruitje toe. Bij de receptie vraag ik of er nog een wandelkaart is richting Nurenberg. Die krijg ik, met de namen van een aantal campings erbij. Daarna ben ik het dorp in geweest en heb ik wat rondgekeken. Het valt me op dat hier in dit dorpje vier kerken staan, een gelovig volkje denk ik. In een van die kerken ben ik naar binnen gegaan. Toch nog op zondag naar de kerk. Aan de binnenkant is het een mooie kerk niet te veel pracht en praal. Het is alleen erg jammer dat het enige glas in lood raam dat er is verscholen is achter het altaar met al zijn beelden tot heel hoog. Deze kerk stamt uit 1784. Als ik verder door de hoofdstraat kuier staat er een oud raadhuis. Het is een mooi karakteristiek gebouw, wat men aan het restaureren is. Het vooraanzicht is bijzonder mooi, althans dat vind ik. Half uit de gevel kom een toren met diverse beelden. Zoals bijvoorbeeld een hangend skelet. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het rechtspreken in vroeger tijden. Boven in de toren zijn twee wijzerplaten. Een wijzerplaat met Romijnse cijfers en een met gewone cijfers van 1 tot en met 24. Verder een grote trap van natuursteen met de nodige versierselen erop. Tegenwoordig wordt het gebouw gebruikt als theater en museum.

Vrijdag 28 juni Zimmern-Birkenfeld-Zellingen 24 km

Om vier uur geeft een haan een concert, daarna hoor ik ook andere vogels het hoogste lied zingen, heerlijk dat wel, maar erg vroeg. Goederentreinen die aan de overkant rijden, gaan de hele nacht door, net als de scheepvaart. Vandaag laat ik een grote lus links liggen, ik ga deze keer recht uit. Dat wil zeggen dat ik eerst twee kilometer terug loop om vervolgens 22 kilometer vooruit te gaan. Op deze route liggen nog wel enkele bulten op mijn pad. Na het beklimmen van enkele van deze bulten  ben ik op ongeveer 350 meter. Eigenlijk zou dat moeiteloos moeten gaan, maar toch is het vermoeiend. Het tempo zakt behoorlijk, de vijf kilometer per uur haal ik hier niet. Soms is de ondergrond asfalt, maar heel vaak los grind en dan is het grind glijden weer begonnen. Zeker als ik naar beneden ga, moet ik goed uit kijken, anders leg ik zo op m'n mik. De voetjes goed neerzetten en de kar in bedwang houden, dat is alles wat ik moet doen. Een paar kilometer voor Billinhoussen loop ik eigenlijk 100 meter verkeerd. Ik vraag de weg aan een man, die mij door het land stuurt. Je schoenen worden wel nat zegt de man. Oh zeg ik die drogen wel weer, Het gras is nogal hoog dus mijn broek wordt ook nat. Daarna loop ik door het bos waar de nodige klimmetjes zijn. Het is muisstil in het bos, Ik hoor alleen de vogels fluiten. Opeens sprint er een hert weg, roetsj en weg is ie. Die laat zich niet zo gauw zien. Er stroomt een waterloopje langs het pad waarin af en toe watervallen te zien zijn, dat is zo mooi. Het glasheldere water dat over de keien stroomt, Dat is zo rustgevend. Daar kan ik tijden naar kijken. Zo nog 'n paar kilometer dan ben ik er, maar ik krijg nog zo een lekker klimmetje naar de 319 meter. Ik troost me maar met de gedachte: 'wat ik omhoog ga moet ik ook weer naar beneden'. Tenslotte ligt de camping aan de rivier. Op de camping aangekomen is de receptie dicht tot twee uur .Anderhalf uur wachten dan maar. Eerst heb ik een broodje gegeten en even een klein slaapje. Het wordt koud en het begint te regenen, dus de windstopper aan. Jas aan en nog krijg ik het koud. Om twee uur mag ik mijn tent neerzetten, het is intussen droog geworden en lekker zonnig.

Woensdag 26 juni Fechenbach-Stadtprozelten-Faulbach-Hasloch-Wertheim-Bettingen. 28 km

De wereldvolière is weer open
Vogels kwetteren en fluiten er lustig op los
Een pelgrim is weer gaan lopen
Laat af en toe een traan
De pelgrim moet toch verder
Soms is het erg zwaar
Al laat hij zich niet kennen
Een pelgrim lijkt altijd onderweg
Het is verslavend vertelt hij zichzelf
Eenmaal thuis gekomen
Wordt hij omarmt door zijn vrouw
Zijn kinderen en kleinkinderen
Zo lang van huis geweest
Dat is wat een pelgrim mist

Het is droog en een klein beetje zonnig met een briesje wind, maar de windstopper moet  wel aan want fris is het wel. Als ik de straten door loop komt de geur van brood me tegemoet, een heerlijke geur. De vogels fluiten en kwetteren dat het een lieve lust is. Langs de korenvelden staan heel veel bijenkasten en een zwerm bijen vliegt hier in het rond. Een merel trekt een grote worm uit de grond en zit er genoegelijk van te smikkelen. 't Is dat ik net mijn ontbijt heb gehad, maar anders!!!!! Het water in de Main is wat onstuimig, komt waarschijnlijk door de regen van gistermiddag. Soms denk ik dat ik de broek kan inkorten maar dan word het weer kouder en komt er meer wind en dan wordt het toch weer frisser. Een paar kilometer voor Kreutzwertheim  houd een man mij staande en vraagt waar ik naar toe ga enz. enz. Van af dit punt maakt de rivier een lus van ongeveer tien kilometer. De man zegt je kunt ook dwars oversteken dan is het maar vier kilometer. Ik vraag de man of er een veerpont vaart, nee zegt de man. Dan moet ik zeker zwemmend naar de overkant. Ik heb de lus maar gemaakt. Verder kom ik weinig mensen tegen onderweg, een enkele fietser ook allemaal met de jas aan. Bij Wertheim steek ik de rivier over en loop ik zes kilometer op het fietspad grenzend aan de provinciale weg. Het geraas, gejakker en gejaag en het lawaai van het verkeer verveelt heel snel. Als ik bij de camping aan kom om tien voor een is de receptie gesloten, van half een tot twee uur pauze, nou wachten dan maar. Om twee uur begint het feest, de ene na de andere Nederlander komt binnen rollen. Sommigen terug van vakantie anderen op weg. De meeste chauffeurs parkeren hun voertuig alsof ze nooit anders gedaan hebben. Sommigen zijn zo aan het klunzen dat het een klucht is om naar te kijken. De vrouwen geven aanwijzingen, Ho. Nee.Vooruit.

Donderdag 27 juni Bettingen-Homberg-Lengfurt-Marktheidenfeld-Zimmern 20 km

De wereld volière is weer open
Vogels kwetteren en fluiten er lustig op los
Een pelgrim is gaan lopen
Laat af en toe een traan
Maar de pelgrim moet toch verder
Soms is het erg zwaar
Al laat hij zich niet kennen
Een pelgrim is altijd onderweg
Het is verslavend vertelt hij zichzelf
Eenmaal thuis gekomen
Wordt hij omarmt door zijn vrouw
Zijn kinderen en kleinkinderen
Zo lang van huis geweest
Dat is wat een pelgrim mist


Gisteravond vraagt een man aan mij of ik niet jaloers ben op al die mensen met caravans en de luxe ervan. Nou nee zeg ik, al komen ze met de mooiste en de duurste caravans aan, ik ben tevreden met mijn tentje. De meeste kunnen nog geen dag zonder tv. Ik zie hier mensen een paar uur bezig zijn om de antenne goed te krijgen. Daar heb ik geen last van. De man was het er niet helemaal mee eens. Maar dat hoeft ook niet. Als ik opsta uit mijn tentje gaan er al een aantal caravanbewoners de boel achter de auto installeren. Ik pak mijn spullen in en vertrek richting Zimmern. Als ik in Marktheidenfeld aankom ga ik op zoek naar een winkel waar ze fiberglas stokken verkopen. Een aantal van mijn  stokken is namelijk alweer stuk en plakken met plakband houdt wel even maar niet zo erg lang. Ik vraag even aan een man waar ik een winkel kan vinden die deze stokken verkoopt. Hij verwijst mij naar een hele grote bouwmarkt een soort superwinkel met vier etages. Uiteraard moet ik op de vierde etage zijn en er is geen lift. Trappen lopen dus. Hier hebben ze wel fiberglas stokken maar niet de maat die ik moet hebben, allemaal dikker. De dunste heb ik maar gekocht. Nu moet ik ze straks op de camping eerst op maat zagen en die spullen heb ik niet bij me. In de bouwmarkt heb ik wat gereedschap gekocht zoals een ijzerzaag een tang en een klein hamertje. De boodschappen gedaan en op naar de camping. Die is over vijf kilometer in Zimmern. Na aanmelding word mij een plaats aangewezen. Het regent nog wel een beetje, net als onderweg. De eigenaar droogt een stoel af en zet die onder een afdak, dan kan je daar gaan zitten als het regent. Daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Hier kan ik mooi mijn fiberglas stokken op maat zagen. Ik heb alleen de achterkant vernieuwd, de stokken die nog goed zijn kan ik altijd nog aan de voorkant gebruiken. Dit doe ik omdat de voorkant een kleinere boog heeft. Er moeten er nog wel paar worden vervangen. Zo hoop ik de eindstreep te halen, en anders wordt het improviseren. Het is hier bewolkt en af en toe regent het.

Dinsdag 25 juni Worth-Klingenberg-Großheubach-Mittelberg-Freuberg-Fechenbach 28 km

Vannacht werd ik wakker van boten die met stampende motoren door de Main varen. Eerst dacht ik dat mijn tent in de weg stond omdat de grond zo trilde van die stampende motoren, maar gelukkig mijn tent blijft staan. Mijn wekker gaat om kwart voor vijf en als ik mijn luiken open en mijn oren te luisteren leg word ik niet vrolijk. Het giet namelijk van de regen, tien minuten later is het droog. Nou dan ga ik mijn slaapzak inpakken, voetjes verzorgen enz. Maar  o jee, het regent weer en niet zo zachtjes ook, nog even wachten. Een uur later, nog niet droog. Ik ben maar weer gaan slapen op de harde ondergrond, en even voor acht uur word ik wakker en is het bijna droog. Mijn spullen op het terras onder een partytent gelegd en mijn tent maar nat inpakken.Om kwart voor negen ga ik aan de wandel, nog wel bewolkt en af en toe een spatje regen. Het is warm ik denk 20 graden maar wel lekker wandelweer met een beetje wind. Sommige mensen kijken naar me als of ze water zien branden. Als ze me zien aan komen lopen, blijven de mensen wachten tot ik voorbij ben. Raar hèeen man met aanhangwagen. Tussen Großheubach en Miltenberg staan op een kruispunt en man en een vrouw, ik loop er langs en groet deze mensen. Dan word ik geroepen. Wat een leuk wagentje is dat zegt de vrouw. Waar gaat u naar toe? Ik ben onderweg naar Praag, zeg ik. Oh wat leuk, daar komen wij net vandaan. Als je daar bent moet je een of ander soort bier drinken, het merk ben ik na twee minuten alweer vergeten. Braadworst met uien en brood is daar de gewoonte zegt ze en erg lekker. Ik zei dat ik dat probeer te onthouden. En waar gaan jullie naar toe? vraag ik. Naar Frankfurt am Main. Oh daar kom ik net vandaan. De vrouw wil met mij op de foto, het gaat niet om mij maar om mijn kar, want zo fotogeniek ben ik nou ook weer niet. Bij Burgstadt nog even wat voorraad inslaan. Hier kan ik de broek inkorten want waarempel de zon doet een poging om door te breken. Soms loop ik aan de Main waar het met de scheepvaart erg druk is. Aan de andere kant zie ik  met regelmaat oude kastelen of burchten en heel soms een klooster boven op een berg. Die kloosters kun  je soms nauwelijks zien, vaak verscholen tussen de bomen. Heel veel vinken, duiven en wat patrijzen vliegen hier en zwaluwen scheren over het water. Bij Freuberg wandel ik eerst door de stadspoort waarna ik over een hele mooie bogenbrug ga. Nu nog vijf kilometer te gaan. Op vier kilometer voor de camping begint het ontzettend hard te regenen. Snel trek ik de kar het bos in en dek de kar af met een plastic poncho en zelf trek ik mijn regenpak aan. Zo en nu op naar de camping door de stromende regen. Als ik bij de camping kom is er niemand aanwezig. Een oude dame komt net aanlopen. Och zegt ze maandag en dinsdag is een rustdag maar zet je tent maar neer hoor. Ben ik net mijn tent aan het uitpakken komt de eigenaar aan. Ik zei dat ik voor een nacht hier wil staan. Dat is goed en als het regent mag je onder de voortent van die caravan zitten, er staan stoelen en een tafel. Volgens de man wordt het morgen beter weer.

Maandag 24 juni Mainaschaft-Stockstadt-Niedernberg-Großwallstadt-Obernburg-Worth. 28 km

Het valt mee wat er aan tenten is bijgekomen, twee maar. Het is goed weer om te wandelen, een beetje bewolkt en een klein beetje wind. Bij de bakker om half zeven wat broodjes halen. Ik vind het wel prettig dat die al zo vroeg open zijn. Als ik deze plaats verlaat moet ik over een spoorbrug om op de goeie weg te komen. Althans mijn weg. Ik wijk af van de route op mijn kaart want dat scheelt zeker vijf kilometer omlopen, de pas afsnijden dus. Zo loop ik van Stockstadt naar Niedernberg, eerst door de stad en dan door de korenvelden en een stukje bos. Door de korenvelden en het bos lopen is heerlijk stil, geen geraas van het verkeer. Hier loop ik langs een stroompje met kleine watervallen waar de vogel laag boven vliegen en tegelijk wat insekten vangen.Dat is een prachtig gezicht hoe behendig zij dat doen.Heerlijk dat kabbelen van het water en het ruisen van de wind door de bomen. Bij een gemaaid stuk grasland loopt in sneltreinvaart een fazantenhaan, wat een mooie kleuren hebben zij Tussen Großwallstadt en Obernburg zijn twee traktors de berm aan het maaien. Een van de twee is waarschijnlijk te schuin in de berm gegaan en is gekanteld. De chauffeur kan nu de onderkant van zijn machine schoon maken en kan hij beter bij de vetnippels om te smeren.Alleen denk ik dat dat niet de bedoeling is. Bijna dacht ik dat ik bij de camping was. Als ik aan iemand op de fie3ts vraag waar de camping is zegt die persoon hier is helemaal geen camping. Oh ja vijf jaar geleden was hier een kilometer verder een camping. Omdat hier een nieuwe weg is aangelegd is de camping weg. In Worth is een leuke camping zegt de persoon, dat is vijf kilometer verder. Grommel de grommel,nou dan loop ik nog maar 'n uurtje. Als ik bij de camping kom en aanmeld mag ik eerst mijn tent neerzetten, dat was maar goed ook want net dat ik klaar was begon het te regenen. Daarna ga ik alvast betalen. Wilt u ook douchen vraagt de jonge dame, ja zeg ik. Dat is dan een euro extra, mag je net zolang douchen als je maar wilt.

Zondag 23 juni Kahl a Mainz- Karlstein a M- Kleinostheim-Mainaschaft 16 km

Na het telefonisch contact met Marian gisteravond heb ik nog even het jonge stel bedankt voor de braadworst met sla. Zo hebben we nog een uurtje bij elkaar gezeten met een borrel en de B.B aan voor de warmte. Als het begint te regenen kruip ik in mijn tent doe de luiken dicht.Vanavond heb ik erg veel huisdieren , waar ik niet zo gecharmeerd van ben, hel veel mieren. Dus eerst maar wat verwijderen en dan slapen. Om zes uur word ik wakker, dat is een mooie tijd omdat mijn trajekt ongeveer 15 km is. Even bij de receptie langs om mijn dure douchekaart te verzilveren. Als de buit binnen is verlaat ik de camping en wandel ik in een rustig tempo richting Karlstein am Main. Het is nog erg rustig, het gezang en gekwetter van de vogels hoor ik en het kabbelend water van rivier de Main Nog een paar boten zie ik voorbij komen met stampende motoren. Een enkele keer4 hoor ik ze al in de verte aankomen. Van Karlstein am Main naar Kleinostheim wandel ik over het fietspad door de korenvelden.Nog even  het dan kan dat oom gemaaid worden, het begint al aardig geel te zien. Halverwege het fietspad ga ik mijn broek inkorten, het zonnetje begint door te breken al gaat het wel wat moeizaam. Het is wel heel goed wandelweer, niet zo warm als afgelopen week. Als ik op de camping kom heb ik een heel veld voor mij zelf, maar het is nog vroeg. Er kunnen vanmiddag laat zomaar zes of zeven tenten bij komen, net als de afgelopen dagen.

Zaterdag, 22 juni 2013. Bürgel, Müllheim, Steinheim, Kahl am Main. 25 km

Om half zeven sta ik klaar voor vertrek, maar kan alleen niet van de camping af. Even kijken of er ergens een gat in het hek zit, maar nee hoor, niets. Dan zie ik het hek bij de poort, dat iets omlaag is gedrukt. Daar loop ik heen en til mijn Wheelie en rugzak over het hek. Zo, nu kan ik wel weg. Voor vandaag heb ik niet zo'n lange route bedacht. Een stuk van 12 km. Tussen Steinheim en Hannau zijn drie campings volgens mijn kaart. Als ik bij de eerste camping aankom, staan er alleen vakantiehuisjes. De overige twee zijn nog druk bezig om de waterschade te herstellen. Het ziet er trouwens ook niet erg aantrekkelijk uit. Nu moet ik voor de volgende camping 10 km doorlopen. Nou, dat doe ik dan maar. Bij Heinzburg vraag ik aan iemand waar het veerpont is. O, zegt hij, die vaart al een paar jaar niet meer. Ik vertelde dat ik naar de camping wilde. U kunt hier over de sluis, zei de meneer. Dat heb ik gedaan. Bij de camping aangekomen, mag ik er niet op. Vol, zegt de man van achter zijn bureau. Dit is alleen voor mensen met een boot. Ik kan u helaas niet toelaten. De man verwijst me naar een camping 3 km verderop. Daar sta ik nu op een hele grote camping. Voor ik bij de tentenplaats ben, moet ik nog 500 m lopen. De laatste paar dagen heb ik mij een ongeluk gekrabt. Ik ben lek gestoken door de muggen langs de Rijn, tijdens het helpen opbouwen van een voortent. Ik heb de mensen aangeboden om te helpen. Naast mij staan 2 jonge mensen, die aan het barbecuen zijn. Zij vragen aan mij of ik een braadworst lust, want zij hebben er teveel. Nou lekker, zeg ik, maar ik had eigenlijk al gegeten. Even later komen zij aan met een braadworst op een wegwerp bordje en wat sla erbij. Het heeft vanmiddag een beetje geregend. Het is ongeveer 20 graden.

Vrijdag 21 juni Mainz-Hochheim am Mainz-Florsheim a M- Eddersheim-Frankfurt a M-Offenbach- Burgel 40 km

Om zeven uur worden mijn spullen in de bus geladen en vertrekken we naar Hochheim a M- Ik krijg brood mee voor onderweg gekookte eieren, fruit en koekjes dan denk je nog een keer aan ons zegt Petra. Wat een warme mensen, heel bezorgt en heel behulpzaam. Hier krijg ik heel veel energie van. Intussen zijn we aangekomen bij de Gustavbrug in Hochheim. De kar wordt uitgeladen en ik bind de rugzak er op. Nu het moment van afscheid nemen, dat blijkt toch wel moeilijk voor Petra. Met wat traantjes in haar ogen krijg ik een zoen en een dikke knuffel van haar. Denk je goed om je zelf zegt ze tegen mij, dat zal ik doen zeg ik. Ook Michael moest een traantje weg pinken zag ik uit mijn ooghoek. Ook van Michael krijg ik een knuffel. Wat zijn dit lieve mensen met veel humor. Zelf ben ik sprakeloos. Nog een keer de hand schudden en dan maar weer aan de wandel. Ik draai me nog een keer om en steek hoog mijn hand op. Nu loop ik langs de Main. Door het slechte weer van gisteravond liggen er overal afgebroken takken op en langs de weg.Vanmorgen op het nieuws had men het er al over dat in Mainz diverse bomen waren omgewaaid. Van het slechte weer heb ik niets gehoord, ik lag lekker te slapen. In Eddersheim heb ik koffie gedronken, het café was nog niet open maar ik krijg toch koffie.Het water in de rivier ziet erg troebel wat door de kleine stroompjes die in de rivier uitmonden komt.Deze stroompjes nemen heel veel modder mee maar ook grotere keien. Hier en daar staan nog flinke plassen water op het fietspad. Als ik bij Frankfurt am Main loop kijk ik naar heel veel futuristische gebouwen ook dat heb wel weer zijn charme.Verder kilometers industrie. Ik loop en ik loop maar geen camping of jeugdherberg te bekennen. De laatste tien km wilde ik wel met de bus, dat lukte helaas niet omdat ik langs de rivier loop en er alleen maar trappen naar boven gaan. Ik loop door tot Bürgel waar ik uiteindelijk een camping op loop. Douchen, eten, piesen en naar bed. Ik had geen fut meer om mijn verhaal te schijven.

Donderdag 20 juni Mainz Snipperdag

Om kwart voor vijf gaat mijn telefoonwekker die ik was vergeten uit te zetten. Dus nog maar een keer omdraaien maar om half zeven ben ik wakker. Dan nu eerst mijn verhaal naar Marian per email sturen.Als ik beneden kom zitten Petra en Michael aan tafel op me te wachten. De tafel is gedekt met lekkere broodjes en andere lekkere dingen.Na het ontbijt gaan Michel en ik de stad in met de tram. Eerst even naar een ADAC kantoor om kaarten te halen maar die verwijzen ons naar de boekhandel. Daar vinden wij een fiets en wandelroute langs de Mainz.Vervolgens gaan we naar een museum over de boekdrukkunst. hier zijn we ongeveer twee uur geweest. Dit is heel interressant, je ziet hier heel gedetailleerd hoe de boekdrukkunst is ontstaan. Het begint met het stenen tijdperk en langzamerhand de beginselen van het papier. Degene die het papier heeft uitgevonden is een Chinees genaamd Tjai Lung. Dit was de chef van de wapensmederij van het Chinese keizerrijk. Hij zag hoe kinderen kersenpitten fijn maakte en als je daar dan weer water bij doet krijg je een papje. Door dit in een grote bak te doen en op te scheppen met een soort zeef en op vilt te drukken ontstaat een blad papier. En zo gaat dat later verder met de papyrusplant waar perkament van werd gemaakt. Voor het bedienen van de oude machines die hier staan zoals persen heb je heel veel kracht nodig. Deze machines zijn al een kunstwerk op zich, een mooie vormgeving en veel sierwerk er op gemaakt. Tegenwoordig is alles strak en vormeloos ze zijn alleen functioneel. Het boekbinden was ook een kunst. Hier zie ik diverse mallen van hout waar binddraad van dun tot dik en van grof tot heel fijn in gelegd is. Het eerste gedrukte boek is gemaakt in een tijdsbestek van drie jaar. Het uitvinden van de bewegende letter was een hele grote stap vooruit. Langzaam maar zeker verandert de techniek van grote typemachines die letters in lood slaan, tot de machines van de tegenwoordige tijd. Dit is echt een belevenis. Daarna hebben wij wat gegeten bij de visboer en dan op naar huis. Zo nu eerst mijn tentstokken even repareren. Michael heeft nog ouwe fiberstokken die ik mag hebben, die hebben wij op maat gemaakt en weer bevestigd. Daarna nog even de foto's op een cd branden en naar huis sturen. Michael heeft mij nog uitgelegd hoe ik wel op de weblog kan komen. Dan is het tijd om te eten, een heerlijke maaltijd met asperges. Vanavond nog een borrel toe buiten op het terras tot het begint te regenen. Om elf uur leg ik op bed.

Woensdag 19 juni Heidenfarht-Budenheim-Mainz 23 km

Om kwart voor vijf gaat mijn wekker dat is vroeg. Gisteravond ging ik pas om half een naar bed omdat het zo warm was. Langzaam kom ik op gang. Rond zes uur komen er nog meer mensen uit de tenten te voorschijn. We staan hier met zeven tenten bij elkaar op deze camping. Allemaal fietsers, ik ben de enige wandelaar. Uiteindelijk vertrek ik om zeven uur richting Mainz. De warmte komt snel opzetten en ik ben dus al heel snel doorweekt. In Budenheim zo'n zeven km verder ben ik eerst koffie gaan drinken. Dit doe ik omdat ik hoognodig naar de w c moet en ik kan hier langs de deze weg niet met de broek naar beneden zitten. Het is te druk en hier begint de bewoonde wereld. Al vroeg belt Marian om mij te feliciteren met mijn verjaardag en met een engelenstem begint ze te zingen. "Maak er een mooie dag van"  zegt ze, "dat doe ik" beloofde ik haar. Dan opeens een wegomleiding   i.v m  bouwwerkzaamheden. Hier mag ik van het asfalt af en ga ik naar een bospad. Het is  wel wat verhard met gebroken grind. Dit is wat hobbelig, maar er staat geen water op. Op het bord staat Mainz nog twee km, na deze twee km staat een bord "centrum  zes km". Nu loop ik zes km over een industrieterrein, wat erg ongezellig is. Weinig tot geen groen, en heel veel verkeer. Na het industrieterrein kom ik in een parkje met een bankje en daar ga ik even rusten. Intussen heb ik diverse felicitaties gekregen via sms. Daarna tik ik het telefoon nummer in wat ik twee weken terug heb gekregen van Michel en Petra. Zij hebben mij uitgenodigd om bij hun te overnachten. De telefoon gaat over en aan de andere kant van de lijn hoor ik zeggen "Hallo herr Mulder". Het is de stem van Petra, en ze vraagt "waar ben je?". Ik vertel waar ik zit en Michael haalt mij op met zijn busje. Ik krijg een heel warm onthaal. "Als je al je kleren geeft kan dat in de wasmachine en dan trek je zolang maar kleren van Michael aan". Even douchen en heel rustig blijven zitten want het is hier zo warm. Zeker 35 graden. Vanavond eten we gamba's met knoflooksaus en een salade, erg lekker allemaal.TAls ik vertel dat ik vandaag jarig ben word ik door Petra en Michael gefeliciteerd. Vanmiddag hebben we nog even gekeken hoe het vervolg van de route wordt. Ik krijg een gedetailleerde kaart mee die zij niet meer gebruiken.

Dinsdag 18 juni 2013. Van Trechtinghausen, Bingen, Winkel, Heidenfahrt, 26 km

Als ik om 6 uur aan de wandel ga, zie ik een aantal hazen voor mij het land in huppelen. De jas en de windstopper kunnen uit blijven omdat het nu al 20 graden is. Na 7 km ga ik ook de broek inkorten om de benen wat lucht te geven. In ben nu al drijfnat, het vocht gutst over mijn lichaam. Veel drinken en wat zoute cashew noten eten. Het is een trieste boel langs de Rijn. Een keer loop ik op een fietspad dat naar de Rijn gaat. Er komt een fietser achter mij aan die zegt dat ik niet verder kan. Over 500 m is het hoog water, dat is een paar km voor Winkel. Inderdaad, het water staat hier nog tussen de bomen. Dit is net een stukje dat lager ligt. In Winkel wil ik met de veerpont naar de overkant. Maar daar is geen camping. De campings zijn allemaal aan deze kant zegt een man. Over 6 km, in Heidenfahrt, is een camping. Langzamerhand wordt het steeds warmer. Nu loop ik tussen een dijk en  het land waar het graan een meter hoog staat. Langs de dijken liggen op diverse plaatsen nog zandzakken. De hitte lijkt wel 40 graden, er zit geen droge draad meer aan mijn lijf. Mijn zwarte hemd slaat helemaal wit uit. Zelfs de vogels hoor ik niet meer. De aankomst in Heidelberg viel tegen, ik dacht dat ik er was maar de ingang van de camping is nog 1 km verder. Hier zijn ze net de caravans weer aan het neerzetten, de toiletten weer aan het installeren en de douches nog voor de avond en anders vanavond nog voor elkaar aan het maken. Mijn tent staat in de zon en zelf ga ik in de schaduw zitten. Ik help nog even mee om een caravan op de goede plaats te zetten. Ook de poten draai ik nog even uit. Daarna mag ik meerijden naar de winkel, die 4 km verder is en ook weer terug. 

Maandag 17 juni. Sankt Goar, Oberwesel, Kaub, Lorch, Trechtinghausen, 23 km

Lekker vroeg aan de wandel, dan ben ik misschien voor het aller heetst van de dag bij het volgende onderkomen. Als ik mijn kar om 6 uur aan het inpakken ben, komt er een dikke Mercedes aangereden, die het plaats nummer komt controleren. Ik wordt afgevinkt op een formulier. Zoiets heb ik nog niet eerder meegemaakt maar het is natuurlijk wel goed tegen zwart kampeerders. Ns 6 km loop ik langs een supermarkt in Oberwesel, dus eerst even wat inslaan. De Lorelei laat ik achter me. Daar is het wel een heel mooi stukje natuur, met zijn krappe bochten in de rivier. Druk is het met de scheepvaart. Olietankers, containerschepen etc. Containerschepen hebben vaak 4 duwboten ervoor om zoveel mogelijk mee te nemen. Het is een lust om te zien hoe ze door de bochten bij de Lorelei manouvreren. Bij Kaub staat nog altijd een gebouwtje in de Rijn. Meestal kan je er wel omheen lopen. Nu zie ik alleen het gebouw in het water staan. Zelfs de aanlegsteiger ligt nog half onder water. Bij Trechinghausen volg ik het bordje camping en moet ik omhoog. Een man achter me vraagt wat ik zoek. Een camping zeg ik. O, maar dan ging je net de goede kant op. Weiter am Rhein. Even later loop ik een camping op. Het is erg warm hier. Volgens mijn buren is het 33 graden vandaag. Dus ik zit lekker in de schaduw.